Վերջին հարյուր տարում արդեն երկրորդ անգամ Ֆրանսիայում փորձում են կանոնակարգել մարմնավաճառների կյանքն ու աշխատանքը: 67 տարի առաջ՝ 1946 թվականին, Ազգային ժողովը ընդունեց մի օրենք, որոնցով արգելվեց բոլոր հասարակաց տների գործունեությունը ֆրանսիայի ողջ տարածքով մեկ, ինչպես նաև սահմանեց ոչնչացնել բոլոր գործող մարմնավաճառների ռեեստրը:
Մինչդեռ մինչև 1946 թվականը հասարակաց տները ֆրանսիայի անբաժանելի մասն էին կազմում ու ինչ որ տեղ կարելի է ասել, որ նրանք հասել էին այն բարձրունքին, որին կարող էին հասնել հնագույն մասնագիտության այս օրրանները: Ձեզ եմ ներկայացնում անցած դարասկզբին արված փարիզյյան հասարակաց տներից ամենահայտնիի՝ Շաբանեի հետաքրքրագույն ֆոտոշարք, որը հնարվորություն կտա ձեզ պատկերացում կազմել նախապատերազմական Ֆրանսիայի մշակույթի պոկված այս էջին:
«Հազար ու մի գիշեր» սենյակը
«Սպիտակ ծաղիկ» սենյակը՝ իր լեգենդար «Պայվա» մահճակալով, որը պատրաստված էր կարմիր փայտից ու պատկերում էր չորս կարապի և մեկ ջրահարսի: Մահճակալն իր անունը ստացել էր 19-չդ դարի վերջի ամենահայտնի կուրտիզանուհի Պայվայի պատվին:
Եղել են դեպքեր, երբ Ֆրանսիական իշխանությունները արտասահմանյան հյուրերին տարել են հասարակաց տներ, իսկ նման պիկանտ այցելությունները օրակարգում թաքցնելու նպատակով նշել են որպես «Այցելություն Սենատի նախագահին»:
Երկրորդ աշխարհամարտից հետո բազմաթիվ մարմնավաճառների, որոնք սպասարկում էին Գերմանիայի օկուպացիոն զորքերին և համագործակցում էին նացիստների հետ մեղադրեցին դավաճանության մեջ և նմաններին հեշտությամբ կարելի էր ճանաչել. նրանց գլուխներսափրված էին, իսկ ճակատներին նացիստական սվաստիկա էր նկարված, իսկ երբեմն էլ՝ դաջած:
«Իսպանական սենյակ», որը ներառում էր հիանալ ձևավորված պատեր և հայելիներ:
Այս հանրահայտ պղնձե լոգարանը, որը ունի կնոջ երեսով կարապի տեսք, ժամանակին պատկանել է Էդվարդ 7-րդին: Ապագա արքան այն օգտագործում էր շամպայնի լոգանքներ ընդունելու համար: 1951 թվականին՝ հասարակաց տան փակվելուց հետո, Սալվադոր Դալին գնեց այն 112,000 ֆրանկով:
Հասարակց տան 301 սենյակներից յուրաքանչյուրն ուներ իր ոճն ու ձևավորում. մավրիտանական, հին հռոմեական, Լյուդովիկոս 14-րդ-ի ժամանակաշրջանի և այլն:
Լյուդովիկոս 14-րդի անունը կրող սրահը:
«Գրոտ» (անձավ) սրահը:
Հասարակաց տան ներսի պատերը զարդարված էին տարբեր գոբելեններով, հայտնի նկարիչների կտավներով և այլ իրերով; Օրինակ հայտնի նկարիչ Անրի դե Թուլուզ-Լոտրեկը՝ հանդիսանալով այս հասարակաց տան մշտական հաճախորդ, 16 կտավ է նկարել դրա համար:
Հասարակաց տների մշտական հաճախորդ էր նաև Գի դը Մոպասսանը, ով այնքան էր տարվվել այս հասարակաց տան մավրիտանական սրահով, որ պատվիրել էր դրա ճիշտ կրկնօրինակը իր առանձնատանը:
1880-1890-ականներին Փարիզյան հասարկաց տներից մեկի մշտական հաճախորդն էր Ուելսի Արքայազն Բերթին, ով հետագայում դարձավ Մեծ Բրիտանիայի արքա Էդվարդ 7-րդը: Սենյակներից մեկը ամրագրված էր անձամբ նրան:
Մեր օրերում նախկին ճոխ հասարակաց տների մեծ մասը վեր են ածվել բազաբնակարան շենքերի: