Չեմ խուսափի ասել. սա դեռևս իմ կողմից ստեղծած լավագույն երգն եմ համարում:
Այն, ինչ ես զգացի դեկտեմբերի 3-ին, դահլիճում նստած, չի հասկանա ոչ ոք…
Նման զգացողություններ արթնանում են միայն երեխաների շուրթերից հնչած երգերը լսելու ժամանակ…
Նրանք ուժեղ էին, նրանք կարողացան երգել` ապացուցելով, որ լավագույն կերպ շարունակելու են իրենց ուսուցչի` Արմեն Դիվանյանի ստեղծած ճանապարհը…
Շնորհակալ եմ…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
