Եթե ինչ-որ մի բան կրծոտում է քո հիշողությունը և պատառոտում է երևակայությունդ, լռությունը չի օգնի: Չի կարելի փակել այրվող տան դուռը բանալիով` այն հույսով, որ կմոռանաս հրդեհի մասին: Ինքն իրեն հրդեհը չի մարվի: Եթե ինչ-որ բանի մասին երկար ժամանակ լռում ես, այն աճում, աճում է լռության մեջ, ինչպես ուռուցքը…
Երբեք ոչ մեկին տրված չէ ոչինչ իմանալ: Մենք բոլորս դատապարտված ենք ցմահ միայնակ ազատազրկման սեփական մաշկի մեջ: Հավատացնում եմ ձեզ, դա է ճշմարիտը, և մենք պետք է նայենք դրա աչքերի մեջ: Մեզնից յուրաքանչյուրը պիտի կրի իր ցմահ ժամկետը այդ մենախցում: Ցմահ:
«Օրփեոսը իջնում է դժոխք» գրքից
Նյութի աղբյուր՝ http://hovikcharkhchyan.wordpress.com/2013/11/19/%D5%A9%D5%A5%D5%B6%D5%A5%D5%BD%D5%AB-%D5%B8%D6%82%D5%AB%D5%AC%D5%B5%D5%A1%D5%B4%D5%BD/
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել