Պարտականությունն առանց սիրո ընկճում է:

Ճշմարտությունն առանց սիրո մարդուն դարձնում է հակված քննադատության:

Դաստիարակությունն առանց սիրո հակասություններ է ծնում:

Կարգ ու կանոնն առանց սիրո մարդուն դարձնում է մանրախնդիր:

Առարկայական գիտելիքներն առանց սիրո մարդուն դարձնում են միշտ ճիշտ:

Տիրապետումն առանց սիրո մարդուն ժլատ է դարձնում:

Հավատն առանց սիրո մարդուն դարձնում է մոլեռանդ:

Վայ նրանց, ովքեր ժլատ են սիրո մեջ:

Ինչո՞ւ ապրել, եթե ոչ սիրելու համար:

Լաո-Ցզի

Ռեմեդիոս Վարո, Լուսնային հովիտ, 1950 թ.

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել