Հարգելի՛ պարոն Օհանյան,
2011-2013թթ. ծառայել եմ ՀՀ ՊՆ N զորամասում: Ծառայության ընթացքում արժանացել եմ բազմաթիվ խրախուսանքների, ստացել շնորհակալական նամակներ, վայելել հրամանատարության սերն ու հարգանքը: Սույն թվականի հունիսի 23-ին զորացրվել եմ ՀՀ ԶՈՒ պահեստազոր «ավագ» զինվորական կոչմամբ:
Ծառայությունս ավարտելուց և զորացրվելուց հետո մեծ խանդավառությամբ պիտի շարունակեի ուսումս Երևանի պետական համալսարանում: Սակայն այդ խանդավառությունն ու հույսերը, որ փարատում էի՝ որպես հայրենիքի պաշտպանությանը սիրով մասնակցած ու հաջողությամբ հայրենիքի նկատմամբ պարտքը կատարած երիտասարդ, մարում են, երբ զգում ես քո հանդեպ վերաբերմունքը: Նախ՝ բուհում բացարձակ ոչ մի առավելություն բանակում այդքան խրախուսված, գերազանց ծառայած նախկին զինծառայող ուսանողների նկատմամբ, երկրորդ՝ այն ցավալի հանգամանքը, որ բուհի ղեկավարությունը հրաժարվում է իրենց ուսանողին նորից դասի թողնել, մինչև չվճարվի առաջիկա ուստարվա վարձը:
Սա իհարկե անտարբեր ու ցավոտ վերաբերմունք է մեր նմանների հանդեպ, այն մարդկանց, ովքեր երկու տարի նվիրել են իրենց հայրենիքի պաշտպանության գործին, սակայն հետո տեսնում են այս իրականությունը:
Իմ այս վիճակում հայտված բոլոր երիտասարդների անունից խնդրում եմ Ձեզ վերանայել այս հանգամանքները պատասխանատու գերատեսչությունների հետ և ակնկալում արժանի վերաբերմունք ծառայությունն ավարտած ուսումնատենչ երիտասարդների հանդեպ:
Հարգանքներով՝ Տիգրան Դադունց
