Mediamax.am-ը գրում է.
Մեդիամաքսի հարցազրույցը հասարակական գործիչ Ավետիք Չալաբյանի հետ
- Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից անցել է գրեթե հինգ ամիս. կարո՞ղ ենք արձանագրել, որ հեղափոխության առաջին փուլն ավարտված է:
- Կարծում եմ, որ Հայաստանը հեղափոխական խմորման փուլում գտնվում էր առնվազն 2013 թվականից սկսած, եթե ոչ ավելի շուտ։ 2013 թվականին մարդիկ եկան այն համոզման, որ գործնականում անհնար է իշխանափոխության հասնել ընտրությունների միջոցով, եւ սկսվեց մասսայական ընդվզումը։
Եթե ուշադիր վերլուծենք անցած տարիները, կտեսնենք, որ հեղափոխական իրադարձություններ Հայաստանում չեն եղել միայն 2017 թվականին, երբ կար որոշակի դրական ակնկալիք Կարեն Կարապետյանի կառավարությունից։ Մնացած բոլոր տարիներն ունեցել են բավական բուռն հեղափոխական օրակարգ եւ կուլմինացիան դարձավ 2016 թվականը՝ ապրիլի պատերազմով եւ «Սասնա Ծռեր»-ով։ Ուստի, կարծում եմ՝ ավելի ճիշտ է խոսել այն մասին, որ 2018 թվականի ապրիլին Հայաստանում ոչ թե հեղափոխություն եղավ, այլ հանգուցալուծվեց հեղափոխության կարեւոր մի փուլ։
- Որքանո՞վ է իրական հակահեղափոխության վտանգը:
- Այսօր Հայաստանում առաջացել է մի իրավիճակ, երբ հասարակության մեջ հեղափոխական կոալիցիան այնքան մեծ եւ ընդարձակ է, որ հակահեղափոխության անմիջական ռիսկը չափազանցված է: Հակահեղափոխությունը Հայաստանում կարող է տեղի ունենալ միայն այն դեպքում, եթե հեղափոխությունն ինքն իրեն տանի փակուղի, սակայն հենց սա ես չէի բացառի:
Ես այսօր լայնամասշտաբ հակահեղափոխական ռեւանշի քայլեր չեմ տեսնում: Եթե խոսքը Ռոբերտ Քոչարյանի մասին է, մենք տեսանք, որ նա փորձեց որոշակի գործունեություն ծավալել միայն իր ձերբակալումից եւ կալանավորումից հետո, եւ նրա նպատակը ավելի շատ պաշտպանվելն էր, քան իշխանության գալը: Վերջին 5 տարիների ընթացքում մենք նրա մասին գրեթե չէինք լսում, ոչ էլ հիշում էինք նրա գոյության մասին: Նրա քաղաքական հավակնությունները արդեն իսկ բախվում էին բնակչության եւ քաղաքական ուժերի գերակշիռ մասի խիստ սառը վերաբերմունքին: Կարող եմ ենթադրել, որ հիմա էլ Ռոբերտ Քոչարյանի շուրջ ծավալված իրադարձությունների հիմքում կանգնած է որոշակի «հակահեղափոխական կոնսոլիդացիա» մոդելավորելու իշխանությունների ձգտումը՝ թշնամու հարմար կերպար ստանալու համար:
2018 թվականի ապրիլին Սերժ Սարգսյանն ու ՀՀԿ-ն անարյուն հրաժարվեցին գործադիր իշխանությունից՝ ակնկալելով որոշակի կապիտալի եւ շահերի անձեռնմխելիություն: Իմ տպավորությոամբ՝ ընտրելով այդ ճանապարհը, նախկին իշխանությունը հետագա հակահեղափոխական ռեւանշի ծրագիր չի ունեցել, զգալով որ բնակչության լայն շերտերի մոտ կորցրել է աջակցությունը:
Երեւանի ավագանու առաջիկա ընտրությունների մասնակիցների կազմը եւս վկայում է, որ այս փուլում ռեւանշի մտադրություն նախկին իշխանությունները չունեն, եւ ընտրություններին մասնակցող ակնհայտ «հակահեղափոխական» ուժեր չկան:
- Արդյո՞ք «hակահեղափոխական» եզրույթը երբեմն չի օգտագործվում որպես «պաշտպանիչ շերտ»՝ ներկա իշխանության թերությունները կամ անհաջողությունները արդարացնելու համար:
- Կարծում եմ՝ ընդհանրապես եկել է ժամանակը հետ կանգնել հեղափոխական-հակահեղափոխական բեւեռացնող բաժանումից, սա երկիրը տանում է փակուղի եւ քաղաքացիական բախումների: Ես առաջարկում եմ առաջնորդվել քաղաքական եւ հանրային ուժերի կատեգորիզացիայի փոքր-ինչ այլ տրամաբանությամբ:
