«Արցախի Նախագահ Բակո Սահակյանը շնորհակալական նամակ է հղել Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին, որում շնորհակալություն է հայտնում հունիսի 16-17-ին Արցախ այցելելու հրավերն ընդունելու, նաև իր քաղաքական կուրսին անվերապահ աջակցելու, ինչպես նաև բանակցային ձևաչափը լիարժեք վերականգնելու ջանքի համար: Միաժամանակ, Բակո Սահակյանն իր հերթին Արցախի իշխանության անվերապահ աջակցությունն է հայտնում Հայաստանի ժողովրդավարացման՝ Նիկոլ Փաշինյանի ջանքին:
Այս ամենը, անշուշտ, չափազանց ուշագրավ բնույթ և տեսք է ստանում Հայաստանում տեղի ունեցած զարգացումների ֆոնին, որ ծավալվեցին Էջմիածնում քաղաքապետի պաշտոնի շուրջ, ի վերջո, ավարտվելով ինչպես Նիկոլ Փաշինյանն էր հայտարարել՝ երրորդ հանրապետության ամենախոշոր կոռուպցիոն սկանդալով, գեներալ Մանվելի ձերբակալությամբ: Անկասկած է, որ Բակո Սահակյանի շնորհակալական նամակն ամենևին քաղաքավարության ժեստ չէ, առավել ևս, որ այդ ժեստը կարող էր լինել նաև հենց Արցախում, այն բանից հետո, երբ Նիկոլ Փաշինյանը հունիսի 16-ի այցի ընթացքում իր անվերապահ աջակցությունն էր հայտնել Սահակյանի բարեփոխումների կուրսին:
Հետևաբար, ակնառու է, որ հունիսի 18-ին շնորհակալական պատասխան նամակը քաղաքական հաղորդագրություն է, Արցախի իշխանության պատասխան աջակցության մասին հայտարարությամբ, ընդ որում՝ թե´ Հայաստանի ներքին զարգացումներին, թե´ արտաքին քաղաքական դիրքորոշումներին աջակցության հավաստիացմամբ: Ընդ որում՝ այդ հաղորդագրությունը գործնականում հասցեագրված է ինչպես Հայաստանի ներքին դաշտում գործունեություն ծավալող սուբյեկտներին, այնպես էլ արտաքին կենտրոններին: Նախ, այդպիսով մի կողմից դրսևորվում է Հայաստանի և Արցախի գործողությունների ներդաշնակությունը, մյուս կողմից՝ բավական նկատելի է դառնում Հայաստան-Արցախ փոխհարաբերության բնույթի փոփոխության գործընթացը, այդ հարաբերության բնույթի, այսպես ասած, միջպետականացումը, երբ ընդգծվում է Արցախի սուբյեկտությունը:
Առաջին հայացքից սա խորհրդանշական, արարողակարգային բնույթ կրող դրսևորում է, սակայն խորքային առումով, ի վերջո, հենց այդ բնույթի փոփոխությունից պետք է սկսի կարգավորման գործընթացում Արցախի սուբյեկտության նպատակի սպասարկումը: Միևնույն ժամանակ կասկածից վեր է, որ Բակո Սահակյանի արձագանքը, հատկապես գեներալ Մանվելի շուրջ տեղի ունեցող զարգացումներին զուգահեռ, ունի նպատակ բացառել այդ զարգացումներում որևէ «ռազմահայրենասիրական» շահարկման փորձը, որպիսիք որոշակիորեն նկատվում են անգամ այն պատկերից հետո, որ ներկայացրել է ԱԱԾ-ն: Խոշոր հաշվով, այստեղ ևս խնդիրը խորքային առումով գտնվում է հարաբերությունների «միջպետականացման» տիրույթում, որովհետև խնդիրն այստեղ ոչ միայն Մանվելն է և ըստ էության՝ ոչ միայն գողությունը, այլ նաև Մանվելը իբրև երևույթ, որ հատկապես ցցուն կերպով դրսևորվեց Ապրիլյան քառօրյայի ընթացքում: Բանն այն է, որ գեներալ Մանվելն իր խմբավորումով գործնականում հաստատվել էր Արցախում՝ Քառօրյա պատերազմի առիթով, իրականում, սակայն, այնտեղ մնալով գերազանցապես ոչ թե պաշտպանական, այլ արդեն թերևս մեզ բոլորիս հայտնի նպատակներով: Այդ մասին բազմաթիվ ահազանգեր էին հնչեցնում արցախցիները, մարտական ուղի անցած և վաստակ ունեցող հրամանատարներ, սակայն Մանվելը շարունակում էր մնալ Արցախում՝ դառնալով ինքնիրավչության և ամենաթողության աղմկոտ պատմությունների «հերոս»»,-գրում է թերթը:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
