Մենք գրեթե միշտ սովորություն ունենք սևեռվելու հենց տվյալ պահին կատարվող կամ կատարված երևույթների վրա ու բնավ մեզ նեղություն չենք տալիս այդ նույն երևույթը դիտարկել մի քիչ ավելի տևական ժամանակի մեջ, և կամ ո՞վ է երևույթի ինիցիատորը, ի՞նչ է անում, ինչո՞ւ է անում: Մեզ միայն սենսացիոն փաստ լինի կամ փաստանման մի բան, թիրախ լինի, որ հոշոտենք, արյունը խմենք ու վքնած «պառկենք» մեր «ավազաբլուրներին» ու էքստազ իմիտացիա անենք: Ու որքան կալիբրով է թիրախ ընտրվածը, այնքան էքստազացիան ուժեղ է: ՃՃ Գասպարին, տեսնես, ինչո՞վ է զբաղվում օրվա մեջ, որպես սովորական մարդ: Եթե ինչ-որ մեկը որևէ ինֆորմացիա ունի, խնդրում եմ՝ ասեք, անկեղծ հետաքրքիր է: Եթե պառկելու, գլխին մեշոկ քաշելու, այլանդակ ու ստոր ձեակերպումներ էստեղ-էնտեղ գոռալու գործ չկա, պատվեր չկա, լավ, դրանից դուրս ի՞նչ է անում էդ մարդը: Աշխատո՞ւմ է ինչ-որ տեղ, մասնագիտությո՞ւն ունի, լավ, իր ընտանիքի հաց հանապազօրյան ո՞նց է վաստակում, կինը նրան հարգո՞ւմ է որպես ամուսին, երեխաներ ունի՞, նրանք ո՞նց են նայում իրենց պորտաբույծ ու հիստերիկ հոր «գասպարալողին»: Լավ, իսկ հասարակությո՞ւնը: Չգիտեմ ոբշեմ: Եթե ինչ-որ մեկը ինչ-որ բան գիտի, թող ասի: Թե չէ սպլաշնիե չգիտեմինչի սեգոդնյա: (
