Թուրք-գերմանական հարաբերությունները վերջին անգամ այսպիսի ճգնաժամի մեջ են եղել անցյալ տարվա ամռանը, երբ հունիսի 2-ին Գերմանիայի Բունդեսթագն ընդունեց Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձևը: Անկարայից հնչող սպառնալիքները Մերկելի կողմից անտեսվեցին, իսկ Բեռլինից Թուրքիայի դեսպանի հետ կանչումը գերմանացիների կողմից նույնիսկ չնկատվեց:
Յուսելի հետ կապված այս ճգնաժամը էլ ավելի են սրել թուրք-գերմանական հարաբերությունները: Թուրքիայի բռնապետն իր ամենահիստերիկ նոպաների ժամանակ երբեք դեռ չէր մեղադրել Գերմանիային ահաբեկիչներին հովանավորելու մեջ, ինչպես դա արեց այսօր:
Հիշեցնեմ, որ Գերմանիայում բնակվող թուրքերին Անկարան օգտագործում է և՛ ներքին , և՛ ներգերմանական հարցերը լուծելու համար: Գերմանիայում բնակվող 3 միլիոնից ավել (խոսվում է նաև 5 միլիոնի մասին) թուրքերը, որոնց կեսը ունեն Գերմանիայի քաղաքացիություն, իսկ մյուս կեսը թուրքահպատակ են, մեծ ազդեցություն ունեն և՛Թուրքիայում, և՛ Գերմանիայում տեղի ունեցող ընտրությունների արդյունքների վրա: Գերմանահպատակ թուրքերին Անկարան օգտագործում է որպես «հինգերրորդ շարասյուն» Գերմանիայում՝ նրանց ուղղորդելով, թե ում ընտրեն և ինչպես քվեարկեն: Իսկ թուրքահպատակներին էլ ուղղորդում են Թուրքիայում տեղի ունեցող ընտրությունների և հանրաքվեների ժամանակ քվեարկել իշխանությունների օգտին:
Հենց դրանով է պայմանավորված, որ Գերմանիայում նախընտրական հանդիպունմերի շրջանակում ընտրողների հետ հանդիպում են Էրդողանի վստահելի նախարարները: Իսկ այդ հանդիպումների չեղարկումը Էրդողանը դիտում է որպես Մերկելի կողմից իրեն հասցված անձնական վիրավորաքն:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/gagik.hambaryan/posts/1284285511655395
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել