Նոր պաշտպանության նախարար ունենք։ Այս նշանակումը երկրի պաշտպանական գերատեսչության ղեկավար օղակների կադրային փոփոխությունների առումով նշանակալի է։ Նախ՝ առաջին անգամ այս գերատեսչության ղեկավարությունը ստանձնում է մեկը, որ չի անցել Արցախյան պատերազմի թոհուբոհի միջով, ծանոթ չէ ինչպես Խորհրդային, այնպես էլ հետանկախացման շրջանի բանակաշինության սկզբունքներին։ Փոխարենը նա օժտված է պետական կառավարչի ունակություններով, որոնք հարկավոր են ՊՆ-ում ապրիլյան պատերազմի օրերին բացահայտված բազմաթիվ բացթողումները վերացնելու, շարքային զինվորից մինչև բարձր սպայական աձնակազմ և ղեկավար օղակներ վերահսկողություն հաստատելու և այս ամբողջ շղթայի աշխատանքը կարգավորելու և թափանցիկ դարձնելու համար։ Իհարկե, հաշվի առնելով մեր հակառակորդի և Արցախյան կոնֆլիկտի առանձնահատկությունները՝ պատերազմական փորձը ցանկալի է, սակայն դրա բացակայությունը չի կարող նաև որպես թերություն դիտարկվել։ Նույն այդ փորձը, որը կար ինչպես նախորդ նախարարի և ՊՆ-ի շատ գեներալների մոտ, չկարողացավ ծածկել այն բոլոր խնդիրները, որոնք հենց սխալ կառավարման հետևանք էին, այլ ոչ թե ռազմական, ստրատեգիական, որոնք ի հայտ եկան քառօրյա պատերազմի ժամանակ։ Այս պահին մեզ իսկապես պետք է լավ մենեջեր, որը կվերացնի բանակում հենց այս խնդիրները։
Այս առումով Վիգեն Սարգսյանի նշանակումը կարելի է դիտարկել որպես ճիշտ որոշում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
