Չուզեցինք, ոչ թե չկարողացանք կերտել ժողովրդավար պետություն

Անկախությունը որպես ժառանգություն ստացած հետսովետական երկրներից ամեն մեկը գնաց իր ճանապարհով։
Մենք էլ մեր ուղին անցանք՝ իշխանությունը զիջելով քրեական և թաղային հեղինակություններին ու ղարաբաղյան պատերազմի վրա մակաբուծող «գեներալիտետին»:
Մեզանում հենց առաջին տարիներին պետությունն այլասերվեց և գնաց ֆեոդալիզմի և օլիգարխիայի ճանապարհով՝ հետևելով Ռուսաստանին։

Չուզեցինք, ոչ թե չկարողացանք կերտել ժողովրդավար պետություն և ունենալ ընհանրապես արժեհամակարգ ունեցող հասարակություն։ Ամեն իշխանություն իր հերթին նպաստեց դրա չկայացմանը՝ այն դիտելով ուղղակի սպառնալիք իր իսկ իշխանությանը։

Դարձանք Ռուսաստանի սատելիտ պետություն՝ մերժելով արևմտյան քաղաքակիրթ աշխարհը։ Արևմուտքն ընկալեցինք որպես միայն գեյերի, տրանսգենդերների, այլասերվածների և գրանտակերների` պրիմիտիվ տրամաբանության շրջանակներում։ Որքան էլ օբյեկտիվորեն գտնվում էինք ռուսների ազդեցության գոտում, այնուամենայնիվ, չուզեցանք հրաժարվել սուբյեկտիվ և խանգարող խնդիրներից, որոնք մեզ վերածեցին գուբերնիայի։

Այսօր էլ դռնեդուռ ընկած աղաչում ենք, որ մեր «մեծ ախպերը» մեր թշնամուն զենք չվաճառի։ Քանի դեռ մենք մեզանից ինչ որ ուժ չենք ներկայացնում, քանի դեռ ՀՀ քաղաքացին Հայաստանը չի դիտում  որպես ապրելու և արարելու միակ տեղն աշխարհում, քանի դեռ մենք ինքնիշխան չենք բառի բուն իմաստով, քանի դեռ չունենք աճող տնտեսություն, մեզ հետ հաշվի չեն նստելու։