Protestant.am-ը գրում է.
Ես քրիստոնյա եմ և չեմ խմում: Ես հովիվ եմ: Ես նաև նախկին հարբեցող եմ, ինչը անկեղծորեն խոստովանում եմ: Իհարկե կարելի է համարել, որ թեժ վիճաբանությունների առարկա դարձած այս բնագավառում ես կողմնակալ եմ: Սակայն պետք չէ մոռանալ նաև, որ քաջատեղյակ եմ:
Իմ կյանքում ահավոր ժամանակահատվածներ և ճնշող վախեր եմ ապրել: Որպես հովիվ՝ դրանց ականատեսն եմ եղել նաև ուրիշների կյանքում: Այսքանից հետո եթե կփորձեք ինձ համոզել, որ ալկոհոլը քրիստոնյայի համար լավ է, ապա ուշացել եք:
Մենք ապրում ենք մի դարում, երբ ալկոհոլը շատ է տարածված: Երիտասարդությունն իր հնարած կոկտեյլների նկարներն է տարածում: Միջին տարիքի քրիստոնյաները պարծենում են Պինո-գրիի (խաղողի տարատեսակ) սիրված ապրանքանիշերով, ցանկանալով զարմացնել ընկերներին գինիների մասին իրենց գիտելիքներով: Եկեղեցին «Այցելեք մեր եկեղեցին» մակագրությամբ բացիկներ է ուղարկում, որոնց վրա գավաթներ են պատկերված: Խմում են նույնիսկ որոշ հովիվներ: Բայց ոչ ես:
Ես խմելը թողեցի 26 տարի առաջ, երբ Քրիստոսին ընդունեցի որպես իմ Փրկիչ: Ոչ ոք ինձ չէր պատմել վերստին ծնունդի մասին, բայց ես գիտեի, որ ալկոհոլի և քրիստոնեության համատեղման փորձը դատապարտված է ձախողման: Ես իմ կյանքը հանձնեցի Աստծուն և ոչինչ չէր կարող կանգնել իմ ճանապարհին: Սա ակնհայտ է:
Այս հոդվածը ոչ թե ելույթ է քրիստոնյայի և ալկոհոլի հարցերի պաշտպանության մասին է (գոնե ոչ այս անգամ), այլ անկեղծ և բաց ուղերձ է քրիստոնյաներին: Ես խոնարհաբար խնդրում եմ մի կողմ թողնել ալկոհոլի օգտին բոլոր փաստարկները և ուշադիր խորհել այս ցանկի շուրջ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
