Հայաստանում ապրող հայերի դեմքին ժպիտ եկավ այն ժամանակ, երբ հայ զավակները ետ վերադարձան տուն: Լիարժեք ուրախություն զգացինք վերջին 1 ամիսը: Երկար տարիներ այդ հրճվանքը չկար: Հասկացա, որ ազգին, ոչ թե դժվար կենցաղն է կոտրում, այլ մասնատվածությունը և լքված լինելու հոգեբանությունը: Ինչպես դիմացանք ծանր տարիներին` միասնականության հաշվին: Ոչ մի վատ պայման չկոտրեց մեր ծնողներին, մեծացրեցին մեզ: Մաքսիմալ ուշադրությամբ և առողջ հոգեբանությամբ` չնայած ծանր պայմաններին: Մենք այն սերունդն ենք, որոնց մեծացրել են ցրտին, մթին, ծառ կտրելով, քարշ տալով, բերել վառելով, հաց թխելով , տաքացրած քարերը սրբիչի մեջ փաթաթելով, տաքացնելով, և այսպես կարող եմ թվել շարունակաբար ... Շնորհակալ ենք ամենի համար մեր ծնողներին և պարտավորված ենք լինել լավ զավակ թե մեր ծնողների համար, թե Պետության համար:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=461037334055131&id=100004466049752&__mref=message_bubble
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել