Հերթական անգամ թեթև միասնականություն դրսևորեցինք, ու արդյունքը երկար սպասել չտվեց: Դիվանագիտական դաշտում Հայաստանը փոքր, բայց հաստատուն քայլերով ստիպում է Թուրքիային զգալ, որ վաղ թե ուշ պետք է առերեսվել իր անցյալի հետ ու ընդունել Ցեղասպանությունը: Ամեն անգամ, երբ մենք միասնական ենք լինում, մենք ուժեղ ենք: Բայց ցավալին այն է, որ մենք միասնական չենք ամեն օր, ամեն պահի: Ցավալի է գիտակցել, որ մեր միասնականության դեպքում կարող ենք ունենալ հզոր և զարգացած տնտեսությամբ երկիր, բայց մենք դա չենք անում:
Իսկ ամենացավալին այն է, որ վերջին օրերի միասնականության կեսը դրսևորվեր հարյուր տարի առաջ, Ցեղասպանությունը ՉԷՐ ԼԻՆԻ:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել