Երբ մեկը, ինձ հասկանալով կամ առանց հասկանալու, վատություն է անում, ու ես չեմ ուզում նմանի պատճառով դառնանալ, ընդամենը հիշում եմ, որ նա էլ մոր ծնունդ է: Անօգնական, անպաշտպան, լաց ու ճիչով, անլեզու՝ աշխարհ է եկել ու հազար ու մի փորձության և փորձանքների միջով անցել: Ու վերջում դարձյալ անօգնական, դարձյալ անպաշտպան, արցունքն ու կարոտը՝ սրտում ու գրեթե անլեզու՝ մեկնելու է:
Մոր մասին միտքն ինձ զինաթափում է: Եթե չասեմ, որ անբացատրելի խանդաղատանք ու գութ է առաջացնում:
Եթե հնարավոր լիներ՝ մարդ ամեն գիշեր քներ մոր օրորոցայինների գոնե հիշողությամբ:
Քաղաքական դեմքերն այս օրինաչափության հետ որևէ կապ չունեն: Նրանց մեծ մասը իմ մտապատկերում մոր հետ ոչ մի կերպ չի զուգորդվում:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/karine.asugyan/posts/809653659087908?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել