Տարեկան եթե անգամ երեք հարյուր մարդ է մահանում ճանապարհներին, ստացվում է՝ հինգ տարում մի քաղաք ներգրավված է դժբախտությունների մեջ: 
Առանց այն էլ քիչ ենք, ու հիմա էս ամենը բազմապատկելով հինգ տանեցիների հետ՝ ստացվում է՝ հինգ տարվա համար մոտ  հինգից յոթ հազար մարդ ներգրավված են դժբախտության մեջ:
Գումարեք նյութական վնասը ու ծախսերը բուժման մեքենայի և ցավոք գերեզմանների վրա, ստացվում է, որ պտի ասեն՝ երկիրը երկիր չէ ու գնան։
Հարց՝ ո՞վ է անելու հետևություն, և չի՞ կարող արդյոք արվեստագետն այս հարցը տալ:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել