Միջին վիճակագրական հայկական «ճ»-կլասի ԶԼՄ-ի առօրյայից

Խմբագիր.
-Էսօր ի՞նչ ասուլիս կա:
Լրագրող.
-Արցախի մասով կա, սահմանային կրակոցներ, վրաց-հայկական անցուդարձ, ուկրաինական դեպքեր, Անի Զախարյան ու աստրոլոգ-էզոթերիկ համատեղ ասուլիսն ա:

Խմբ.
- Ռադ արա էտ արցախ-մարցախը, կրակոց-մրակոց, նադայել արին արդեն, կգնաս անիենց ասուլիսին, կայֆ կլինի:
Լրագրող.
-Օկ

Խմբ.
- Էլ ի՞նչ կա, մարդ-մուրդ չի մեռել էսօր:
Լ.
- Դե մի հատ արվեստի գործիչ ա մեռել, անունը սկի չեմ հիշում, մեկ էլ մի հատ խառոշի տղա են խփել:

Խ.
- Էս գողականի մասով անպայման կգրես, մի երկու բան էլ քեզնից ավելացրա, իսկ ուրիշ դիակ-բան չկա, մոստից ընկած, կամ ավտոյի տաք քցած:
Լ.
-աոչ, Էսօր թարս օր ա:

Խ.
- Ափսոս, դե օրը նոր ա սկսվում, մի բան հաստատ կլինի... Լսի, արի մեկին սկսենք քրֆել:
Լ.
-Ո՞ւմ:

Խ.
- Ի՞նչ կարևոր ա, վերջում մեկ ա կմուծվի կգնա: Հա ձեռի հետ մտի թերթից կամ նյուզից մի քանի նյութ դիր, բայց չգրես, որ իրենցից ես վերցրել:
Լ.
- Օկ, շեֆ.. Շեեեֆ, այց արի էտ սահմանի կրակոցներից մի բան դնենք էլի, հավես թեմա ա:

Խ.
- Լավ, շատ ես ուզում՝ դիր, մի հատ էլ բանակին կպի, որ բան չեն անում, թե չէ չեն կարդալու, մի հատ էլ հիստերիկ վերնագիր... հա՞:
Էն Քիմից ինչ կա, կամ հետաքրքիր ծիծիկ-միծիկ չկա՞:
Լ. 
- Չկա էլ կդնենք, մեր ձեռը չի՞:

Խ. 
- Լավ, դե ես հելնեմ բլոտ-մլոտ խաղամ, պիվա խմեմ, օրվա վերջ կգամ, մի հատ սաղին կքլնգեմ, թե էս երկիրը ուր են հասցրել, էս ինչքան անբարոյականություն ա տիրում էս երկրում, ազգին սարքել են բոմժ ու պուտանկա սրանք:

Լ.
-Ո՞վ:
Խ.
-Աղջի, ի՞նչ ով, սրանք, բա կարո՞ղ ա ես ու դու ...