Աբրահամ Մասլոու
Հոգեբանական հասունությունը սեփական հոգեբանությունը գնահատելիս կարևոր բաղադրիչ է։ Հասունությունը նպաստում է մարդու բոլոր ընդունակությունների ու տաղանդների բացահայտմանը, օգնում է ծաղկելու ինչպես հոգևոր դաշտում, այնպես էլ նյութականում։ Հասունությունն ինքնին մի կետ չէ, որին հնարավոր է հասնել։ Ավելի շուտ դա վիճակ է, որը հասնում է մարդուն, և որը հնարավոր է բարելավել։ Որոշ հոգեբաններ հասուն անհատականությանը բնորոշ հատկանիշների ցուցակներ են կազմել։ Դրանցից մեկը հիմա շատ հանրահայտ է և կոչվում է «Հասուն անհատականությունը՝ ըստ Աբրահամ Մասլոուի»։ Սա միանգամայն օգտակար կլինի նրանց համար, ովքեր սիրում են մտքի որակյալ սնունդ և ամեն կերպ հետևում են իրենց ինտելեկտուալ աճին։
Աբրահամ Մասլոուն՝ ծնված Նյու-Յորքում, հոգեբան է ու հումանիտար հոգեբանության հիմնադիրը։ Նա շատերին հայտնի է որպես Մասլոուի բուրգի հեղինակ։ Ինքը՝ Մասլոուն, ենթադրում էր, որ ստորև թվարկվող հատկանիշներն ունեցող անհատականությունները բնակչության ընդամենը 1% են կազմում և հոգեբանորեն առողջ և մարդկային էությունը մաքսիմալ արտահայտող «որակյալ մարդու» նմուշ են։
Եվ այսպես՝ հասուն անհատականության 15 հատկանիշները՝ ըստ Աբրահամ Մասլոուի
- Իրականության՝ ավելի համարժեք, հրատապ պահանջմունքներից, կարծրատիպերից, նախապաշարումներից անկախ ընկալում, հետաքրքրություն անիմանալիի նկատմամբ։
- Իրեն և ուրիշներին ընդունելն այնպիսին, ինչպիսին կան, վարքի արհեստական, գիշատիչ ձևերի բացակայություն և ուրիշների կողմից նման վարքի մերժում։
- Դրսևորումների ինքնաբուխություն, պարզություն, բնականություն։ Սահմանված ծեսերի, ավանդույթների ու հանդիսությունների պահպանում, բայց դրանց նկատմամբ հումորի անհրաժեշտ զգացումով։ Դա ոչ թե մեխանիկական, այլ գիտակցված հարմարվողականություն է՝ վարքի տեսանելի մակարդակով։
- Գործնական ուղղվածություն։ Նման մարդը սովորաբար զբաղված է ոչ թե իրենով, այլ իր կյանքի գործով։ Սովորաբար նա զուգադրում է իր գործունեությունը ունիվերսալ արժեքների հետ և հակված է դիտարկելու դա հավերժության հայեցակետի անկյան տակ, ոչ թե տվյալ պահի։ Դրա համար էլ այս տիպի մարդիկ ինչ-որ չափով փիլիսոփաներ են։
- Շատ իրադարձությունների նկատմամբ կողքից նայողի դիրքորոշումը։ Սա օգնում է համեմատաբար հանգիստ տանելու տհաճությունները և ավելի քիչ ենթարկված լինելու դրսի ազդեցությանը։ Հաճախ հակված է մենակության։
- Ինքնավարություն և շրջապատից անկախություն։ Հիասթափեցնող գործոնների ազդեցության նկատմամբ տոկունություն։
- Ընկալման թարմություն, արդեն հայտնի բաներում ամեն անգամ նոր բանի հայտնաբերում։
- Սեփական Ես-ի անհետացման զգացումը բնորոշող հնարավորինս շատ ապրումներ։
- Ընդհանրապես մարդկության հետ միասնական լինելու զգացում։
- Ընկերությունը ինքնաիրացմամբ զբաղվող ուրիշ մարդկանց հետ, խիստ խոր հարաբերություններ մարդկանց նեղ շրջանակի հետ։ Միջանձնային հարաբերություններում թշնամանքի դրսևորման բացակայություն։
- Հարաբերություններում դեմոկրատականություն։ Պատրաստակամություն ուրիշներից սովորելու։
- Ներքին բարոյական նորմերի կայունություն։ Չարի ու բարու սուր զգացում։ Ինքը կողմնորոշված է դեպի նպատակը, իսկ միջոցները միշտ հնազանդվում են իրեն։
- Հումորի «փիլիսոփայական» զգացում։ Ընդհանրապես կյանքին և ինքն իրեն հումորով վերաբերմունք, բայց ուրիշ մեկի թերությունը կամ դժբախտությունը երբեք ծիծաղի առարկա չեն։
- Անկախ նրանից, թե մարդն ինչով է զբաղվում, ստեղծականություն, և դրա արտահայտությունը նրա բոլոր գործերում։
- Քննադատական մոտեցում այն մշակույթին, որին ինքը պատկանում է. ընտրվում են լավ կողմերը, վատերը մերժվում են։ Իրեն ավելի շատ զգում է որպես ընդհանրապես մարդկության ներկայացուցիչ, քան որևէ մեկ մշակույթի։
