2013 թվականի դեկտեմբերի 6-ին կսկսվի The Longest Handshake ակցիան, որի շրջանակում, պատմության մեջ առաջին անգամ, հայն ու թուրքը ամենաերկար ժամանակով իրար ձեռք կսեղմեն:
Ինչպես կասեր իմ գործնկեր Արմեն Թադևոսյանը` իմմաստը: Իհարկե ժողովուրդների համերաշխությունը լավ բան է, իհարկե ներում է ուժեղը, իհարկե-ների այս շարքը կարելի է անվերջ թվել: Բայց կարելի է հակադրել իսկ-ը, իսկ ինչու հայ-թուրքական ողջագուրում չկազմակերպել, հետո գրկախառնություն, եղբայրական համբույր, տոլեռանտության երեկույթ: Ստացվում է որ վեհանձնորենեն ներում ենք ոճրագործին, որն իր մեղքը չի ընդունում, ձեռքն ենք սեղմում մի ժողովրդի ներկայացուցչի որը, պատրաստ է այդ ձեռքն էլ կտրել: Ընդհանրապես կարելի էր ակցիա կազմակերպել ասենք ամենաերկարատև մեղանչման թեմայով, նույն թուքերի մասնակցությամբ: Նույն տրամաբանությամբ պետք է ներել Սաֆարովին, սումգայիթցի մարդակերներին, գերմանացի նացիստներին սոմալիի մարդասպաններին.....
