Լինել, նորից վերածնվել
կաթնագույն լուսաբացին,
արյունոտ լուսնի ներքո
մեռնող ձմռան պես:
Լինել, դուրս պրծնել լռության միջից,
տեսնել շողալը արևի
սառելը իմ սրտի
ավետումը գարնան:
Լինել պտուղ և սերմ
չորացած հողում,
և բարգավաճել վտարման մեջ,
ինչպես ծառը ապրիլյան:
Լինել, վերասերտել սեփական գիտելիքները,
աչքը բաց պահել
և չլինել ոչինչ, միայն էություն
մարմնավորված…
Որպեսզի սիրել մեռնելու չափ
ու աննկարելիորեն
լինել հոգի` մարմնից զատված,
որպեսզի սիրել մեռնելու աստիճան
ու դրանից էլ շատ:
Լինել, խուսափել սադրանքից,
բոլոր ընդհանուր վայրերից,
հանգցնել կրակդ ներսի,
Նվաճել ու կտրել ժամանակը:
Լինել շարժ, որով սկսվում է
վերաիմաստավորված ապագան,
վերադարձի մեղավոր
սիրո սովորական արարողակարգում:
Լինել, մեռնել հանուն ավելի լավ վերածննդի,
Անցյալի ստերի,
և չլինել ոչինչ, միայն լինել ինչ-որ մեկը
կենդանի,
լինել: