«ՀՀ պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանի խաչքավորի թեման այն առիթն էր, որ կրկին բորբոքեց, պայմանականորեն ասած՝ «հավատացյալ քրիստոնյաների» ու «աթեիստների» միջև առճակատումը Հայաստանում: Բարեբախտաբար, այդ առճակատման մարտադաշտն առայժմ սոցիալական ցանցերն են: Բայց հաշվի առնելով, թե որքան թեժ են քարկոծում երկու կողմերը միմյանց, ամենևին չի կարելի բացառել, որ հետագայում հակամարտությունն այլ դրսևորումներ կստանա:
Ուրեմն ո՞րն է խնդիրը: Թվում է, թե երկու կողմերն էլ կարող են ունենալ իրենց կարծիքը և այն չհակադրել մյուսների կարծիքին: Մինչև վերջին տարիները իրավիճակը հենց այդպիսին էր: Ի՞նչ փոխվեց: Թերևս այստեղ գործ ունենք բնության հայտնի օրենքի հետ՝ ազդեցությունը ծնում է հակազդեցություն: Եթե փորձենք վերլուծել այդ հակամարտության ժամանակագրությունը, ապա թերևս կհամոզվենք, որ փոխադարձ անհանդուրժողականությունը սկիզբ առավ այն պահից, երբ հանրային կյանքում եկեղեցու դերակատարումը, պայմանականորեն ասած, սկսեց պարտադրվել պետության կողմից: Դրա վառ դրսևորումներից էր մեռելոցները ոչ աշխատանքային օրեր հայտարարելը: Առանց այդ էլ հանրության որոշակի ու բավականին լայն շրջանակներում եկեղեցու նկատմամբ արդեն սաղմնավորվում էր մի տեսակ անբարյացակամություն, որը պայմանավորված էր եկեղեցական վերնախավի որոշ ներկայացուցիչների պահվածքով, ներքաղաքական զարգացումների նկատմամբ նրանց խիստ կողմնակալ դիրքորոշմամբ: Նման վերաբերմունքը ավելի էր խորացնում եկեղեցու բացարձակ անթափանցությունը, հանրային վերահսկողության իսպառ բացակայությունն այդ կառույցի ֆինանսական միջոցների գոյացման և տնօրինման առումով: Իսկ եկեղեցական բարձրաստիճան սպասավորների առանձին ներկայացուցիչների ցոփ կենսակերպը միայն խթանում էր անբարյացակամությունը:
Ընդ որում, եկեղեցու նկատմամբ, այսպես ասենք՝ ոչ այնքան դրական վերաբերմունք ձևավորվում է ոչ միայն «աթեիստների», այլև նույնիսկ նրանց մոտ, որոնք իրենց համարում են Հայ առաքելական եկեղեցու հետևորդներ, չեն ժխտում Աստծո գոյությունը...:»,-գրում է թերթը:
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
