Երկար ժամանակ ես համարում էի, որ իր ոչ ադեկվատ արտաքին քաղաքականությամբ Ադրբեջանը վաղուց անգերազանցելի բարձրունքներում է, բայց ինչպես պարզվում է, Ադրբեջանի մետրիմ դաշնակիցը՝ Ուկրաինան, լուրջ մարտահրավեր է նետել այս ոչ այնքան պատվաբեր հարցում Ադրբեջանին գերազանցելու հարցում։

Օրինակ օրերս Ուկրաինայի նախագահ Պյոտր Պորոշենկոն դիմել է իր թուրք կոլլեգային՝ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանին ու խնդրել, որպեսզի նա նպաստի, որպեսզի ղրիմի թաթարների 1944 թվականի դեպորտացիան որակվի որպես ցեղասպանություն։ Հասկանո՞ւմ եք, ըստ ուկրաինացիների, ցեղասպանության ճանաչման հարցում Թուրքիան շատ լավ թեկնածու է․․․

Ինչի՞ մասին է խոսում սա։ Առաջին հերթին ինքնախաբեության ու պաթոլոգիական տկարամտության։ Անկախ նրանից, թե ինչ դիվիդենտ կարող է բերել Ուկրաինային թաթարների ցեղապսանության հարցի արծարծումը, դժվար է այդ իրավիճակում կայացնել ավելի տխմար որոշում, քան Թուրքիային դիմելը։ Մի երկրի, որը ժամանակակից պատմության մեջ ամենահաճախն է մեղադրվում ցեղասպանություններ իրականացնելու մեջ․ հայերի, հույների, ասորիների, արաբների ու շատ այլ ազգերի ոււ ազգությունների կողմից, որոնց թուրքերը դարերով հրի ու սրի էին մատնում։ Իսկ այսօր, ալկոհոլիկ Պորոշենկոյին թվում է, որ մինչւ արմունքները արյան մեջ թաթախված Թուրքիան կարող է հարմար թեկնածու լինել ինչ որ հորինված ցեղասպանության ճանաչման հարցում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել