Սյամոյի՝ Նիկոլից ունեցած կախվածության մասին շատ է խոսվել ու փաստվել: Այսօր էլ բոլորիս աչքի առաջ է, թե ինչպես է նա` վերածված խամաճիկի, «ջուր պղտորում» արցախահայերին պատուհասած այս ողբերգական իրավիճակում՝ ՔՊ-ի խաղը խաղալով:
Սյամոն, իհարկե, դա անում է բավական մեծ հաճույքով, բայց միաժամանակ չտեսնել Նիկոլի կողմից նրա նկատամբ բանեցվող փափուկ ճնշումը, ևս անհնարին է: Հարց է առաջանում՝ Սյամոյին իր ներկայիս կարգավիճակը դո՞ւր է գալիս, նա բավարարվա՞ծ է, երբ մնալով օդից կախված՝ ստիպված է լիզել սրա-նրա հեշտոցը՝ մի բանի տեր դառնալու:
Ակնհայտ է, որ Սյամոյի ներկայիս անպատվաբեր կարգավիճակը հետևանք է նրա՝ արցախցիների շրջանում այդպես էլ ձեռք չբերած վարկանիշի: Սյամոյին ի սկզբանե էլ չհաջողվեց անցյալի վրա կառուցել քաղաքական ապագա, ինչին, իհարկե, խանգարեց ոչ միայն Նիկոլը, ում հետ շարունակաբար ասոցացնում էին Սյամոյին, այլև հակասական անցյալը. նա արցախցիների շրջանում ասոցացվում է ոչ այնքան Շուշիի ազատագրման հետ, որքան՝ բռնաբարված այն կանանց ու աղջիկների, որոնց 90-ականներին հասցրել էր դժբախտացնել՝ իրեն սեքս տերմինատորի տեղ դնելով:
Սյամոն երբեք արցախցիների շրջանում հեղինակություն չի վայելելու, ինչն էլ իր հերթին օբյեկտիվորեն կանխորոշել ու կանխորոշելու է «Իժոյի» միակ դերը հայ իրականությունում, որից նա երբեք չի ձերբազատվելու. նա ՔՊ-ականների սիլիկոնե սեքս խաղալիքն է, որին մի լավ օգտագործելուց հետո ուղղակի դեն են շպրտելու՝ այդպես էլ արժանին չմատուցելով:
