Խանումյան Հայկը հայտարարել է, թե Ադրբեջանին գրգռողն ի սկզբանե հայկական կողմն է եղել, և այդ իմաստով «կոնսենսուս մինուս Սյամո» բանաձևը վճռորոշ դեր է խաղացել Արցախի հետագա ճակատագրի հարցում:
Հայկոն, փաստորեն, Ադրբեջանի հետպատերազմյան բոլոր սադրանքների հեղինակ է հռչակել արցախյան այն իշխանություններին, որոնք Սյամոյին «պռախոդ» չեն տվել: Նա պնդել է, թե սկսած ասենք Արցախ մատակարարվող գազի արգելանքից մինչև վերջին մեկօրյա պատերազմ բացառապես հետևանք են հայերի սադրնքների՝ դրանով իսկ, ըստ էության, լվանալով Իլհամի երեսը: Այս իմաստով Սյամոյի քարոզիչը տառացիորեն կրկնել է ադրբեջանական պրոպագանդայի թեզերը. թուրքերն էին, չէ՞, Արցախին հալածում, իսկ հետո կանգնում ու աշխարհով մեկ հայտարարում, թե իրենք անմեղ են, իսկ մեղավորը Ադրբեջանի հովանու ներքո ապրել չցանկացող հայերն են:
Նույն բանը հայտարում է այսօր Սյամոն այն տարբերությամբ, որ դրա հետ մեկտեղ նաև փորձում է մարդկանց հիմարի տեղ դնել ու պնդում է, թե եթե իր առաջ Արցախի իշխանությունները «կանաչ լույս վառեին», Ադրբեջանը ո՛չ պարբերաբար կսադրեր, ո՛չ էլ մեկօրյա պատերազմը կհրարեր, ինչը, իհարկե, ծայրագույն ցինիզմ է՝ գերհագեցած բ*զիտղութանը բնորոշ տարրերով:
Սյամոն ի բնե պետական դավաճան ու անբարո պ*ց ծծող է, նա այդպսին է ի բնե, մորից ծնված, և այդ մասին շատ լավ տեղյակ են եղել վերջին տասնամյակների Արցախի բոլոր իշխանությունները, ինչի պատճառով էլ ամեն կերպ փորձել են Սյամոյին սահմանափակել՝ խուսափելու նրանից, ինչին ականատես ենք դառնում մենք ու աշխարհը:
Հիմա կարող է ուրախանալ դավաճան հայվանը. Արցախն այլևս թուրքի գրպանում է, ինքն էլ՝ մարդամեկի հոտած հեշտոցում:
