Արտահայտվելով Արցախի հարցի վերաբերյալ՝ ՔՊ-ական Պապոյան Գևորն ի ցույց է դրել Սյամոյի հանդեպ իր ակնածանքը: «Հայաստանում Արցախի պետական ինստիտուտներ չկան, և, բնականաբար, դրանց պահպանման համար միջոցներ չեն կարող հատկացվել: Մենք չպետք է այնպիսի բաներ անենք, որոնք առիթ կտան մյուս կողմին սադրանքներ իրականացնել Հայաստանի տարածքային ամբողջականության նկատմամբ և տորպեդահարել խաղաղության գործընթացը: Պետությունը հենց նրա համար է, որ իր բոլոր ռիսկերը, մարտահրավերները, հնարավորությունները ճիշտ հաշվարկի և չանի քայլեր, որոնց հետեւանքով Հայաստանը կունենա կորուստներ: Սա անթույլատրելի է»:
Եթե «թարգմանենք» Մարուքյան Էդմոնի հետքերով գնացող Պապոյան Գևորի հայտարարությունը, ապա պետք է արձանագրել, որ նա ասում է հետևյալը՝ եթե չանենք այն, ինչ որ ասում են ու պարտադրում Սյամոն ու Նիկոլը, ապա Մեհրիբանի կեղտոտ հեշտոցը կարող է հայտնվել «բերանն առնելու» համար գժվող Սյամոյի շուրթերին:
ՔՊ-ականները, «պադերժկա» անելով Նիկոլ-Սյամո զույգին, հայ հանրությանը վախեցնում են նոր պատերազմով: Նրանք այդպես էին վարվում դեռևս այն ժամանակ, երբ արցախցիները չէին լքել Արցախը, երբ թուրքը հարձակվել էր Ստեփանակերտի վրա, իսկ Նիկոլն անտարբեր էր կատարվողի հանդեպ: Հիմա, երբ ո՛չ Արցախ կա, ո՛չ էլ՝ Արցախում հայ, Սյամո-Նիկոլ զույգի մանկլավիկները լծվել են Արցախի դե յուրե ոչնչամցան գործին՝ Սյամոյին արցախցիներին հուզող հումանիտար հարցերի գծով պատասխանատու նշանակելու հեռահար ծրագրով. կնշանակեն համապատասխան պաշտոնի ու նրա միջոցով միլիոններ «կքերեն», մեջ-մեջ կանեն ու է՛լ պարգևավճարների հույսին չեն լինի, տները վարկով ձեռք բերելու փոխարեն կմուծվեն միանգամից և այլն:
Ահա սա է տեղի ունենում, որին հակազդելը կարող է տեղի ունենալ միայն մեկ կերպ այս փուլում՝ չհավատալ հնչող սին պատճառաբանություններին ու չընկել հոգեբանական ծուղակը:
