Ամեն գնով Արցախի վերջը դե յուրե տալու Սյամոյի շահագրգռվածությունն ունի ոչ միայն նյութական, այլև թերևս հոգեբանական դրդապատճառներ. կունիլինգուսի սիրահարները նույնպես մարդիկ են, որոնց շատ դեպքերում օտար չեն այն հոգեբանական ապրումները,որոնք բնորոշ են մարդկանց մեծամասնությանը:

Իրականությունն այն է, որ Արցախի վտարանդի կառավարության փաստացի գոյությունն ու նույնիսկ նման հասկացության առկայության փաստն ամեն անգամ Սյամոյին հիշեցնելու է իր ով լինելը, փաստելու է նրա դավաճան էության մասին այնպես, որ նույնիսկ պ*ց ծծելու պրոցեսը Սյամոյին չի օգնելու լիցքաթափվել:

Փողը՝ փող, բայց այն հանգիստ խղճով վայելելու խնդիրը նույնպես պակաս էական չէ, իսկ որպեսզի Սյամոյի խիղճը հանգիստ լինի, հարկավոր է նախ՝ վտարանդի կառավարութան ոչնչացում, ապա՝ արցախցիների անհետացում, որ ամեն անգամ նրանց տեսնելիս Սյամոն իրեն «ուբլյուդկ» չզգա, որ կարողանա գոնե ինքնաներշնչվել ու ինքն իրեն խաբել, թե «հերոս» է, որ պարզապես ըստ արժանվույնս չի գնահատվել:

Բայց Սյամոյի մոտ չի ստացվի հանգիստ խղճով ծծել, քանի որ Արցախը հավերժ է, իսկ սյամոները՝ պարզապես մանր կեղտ…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել