Վերջին շրջանում մայրաքաղաքում արձանագրված մի շարք միջադեպերի, մասնավորապես՝ Կոմիտասի պողոտայում տեղի ունեցածի վերլուծությունը բերում է դառը եզրակացության, որ որոշ «քաղաքացիական ակտիվիստների» գործողությունների հիմքում ոչ թե արդարության ձգտումը կամ հանրային մտահոգությունն է, այլ՝ կոնֆլիկտը ոստիկանության հետ, ավելի ստույգ՝ կոնֆլիկտ հրահրելը:
Հանրահայտ քաղտեխնոլոգիա է. սոցիալական ցնցումներ առաջացնելու նպատակով խփում են առաջին գծում կանգնածին, իսկ դա ոստիկանությունն է: Բայց մեր պարագայում կա մի նրբություն. ոստիկանությունը տվյալ դեպքում ոչ միայն միջոց է, այլև կոնկրետ թիրախ ու՝ լո՛ւրջ թիրախ:
Այն, որ ոստիկանությունը փոխվել է, տեսանելի է բոլորին. միայն կույրը կարող է չտեսնել: Բայց, պարզվում է, որ միտումնավոր կույրեր էլ կան, ուրացողներ, որոնք նույն հետևողականությամբ շատախոս ու զազրախոս են: Եվ սրանց խնդիրը հենց բարեփոխումները վարկաբեկելն է, բարեփոխման ընթացքը կանգնեցնելն է, հնի վերադարձն է:
Գուցե տարօրինակ է հնչում՝ «առաջադեմ ակտիվիստներ» ու հինը վերադարձնելու ցանկությո՞ւն, բայց հենց այդպես էլ կա:
Սրանց, մի մասին՝ հաստա՛տ, ձեռնտու չի նոր ոստիկանությունը. մի տեսակ շա՜տ է հանդուրժող, բարեկիրթ, օրենք մեջբերող ու օրինականություն պահող, իսկ այդպիսի ոստիկանության հետ առճակատվել չես կարող, պայքարդ այդպիսի ոստիկանության դեմ խեղկատակություն է: Եվ ամենասարսափելին՝ անհնար է դառնում «քաղհալածյալի» լուսապսակը:
Հին ոստիկանության հետ հեշտ էր. հին ոստիկանությունը հեշտությամբ էր գնում սադրանքի, համարժեք պահվածքի, ուժի գործադրման, և խնդրեմ՝ պատրաստ է «քաղհալածյալի» կերպարը՝ տարատեսակ դեսպանատների դռներին: Հիշեք՝ վերջին տարիներին այդպիսի «հալածյալներից» քանի՜սն են հայտնվել երկրից դուրս ու «ոստիկանական բռնությունների» մասին ստախոսություն ցփնելով՝ վայելում են իրենց երեսուն արծաթը: Այսօրվա քաղակտիվիստներից շատերն էլ, երբ մեր ոստիկանությունը համեմատում են եվրոպականի հետ, առաջնորդվում են ոչ թե տարբերությունների ճանապարհն արագ հաղթահարելու, այլ այդ հինը վերականգնելու և սադրանքի միջոցով շուտափույթ իրենց արծաթները վաստակելու մտահոգությամբ…
Չի՛ լինելու: Այլևս երբե՛ք չի լինելու: Ոստիկանության այսօրվա ռազմավարությունը միայն այսօրվանը չէ: Վաղն էլ ու հետո էլ ոստիկանությունը լինելու է հանդուրժող, համագործակցող, գործելու է օրենքով վերապահված լիազորությունների սահմաններում՝ հիշելով նաև, որ այդ օրենքով ուժի կիրառում էլ է նախատեսված:
Ոստիկանությունը լավ գիտի իր իրավունքներն ու պարտականությունները և եթե անցած երկու տարում ուժ չի կիրառել, չի նշանակում, թե չի կարող կամ չի կիրառելու: Արդարությունը պետք է ուժեղ լինի, և բոլոր նրանք, ովքեր օրինահարգությունը շփոթում են թուլության հետ, պետք է հիշեն, որ ուժն արդար է, երբ գործադրվում է ըստ օրենքի՝ հանրայի՛ն, մարդկայի՛ն, բարոյակա՛ն:
Ոստիկանությունը ծառայում է օրենքին ու ժողովրդին, անկախ նրանից՝ հավատում եք, թե՝ ոչ:
Ոստիկանության բարեփոխումը շարունակվելու է, անկախ նրանից՝ ձեր սրտով է, թե՝ ոչ:
Հնին այլևս վերադարձ չկա, և լինելո՛ւ է նոր ոստիկանություն, որն, ի հեճուկս բոլոր սադրանքների, իր գործունեության հիմքում դնելու է Օրենքը, Արդարությունը, Ուժը, բայց ամենից առաջ և ավելի՝ Խոսքը, որովհետև Խոսքն ամենասկզբում էր ու միշտ է:
Եվ չնայած նույնիսկ աղոթքը ծաղրողների բարոյական անկմանը` ոստիկանությունը հավատում է, որ դեռ ամեն ինչ կորած չէ, ու կրկին կոչում է ազնվության, խելամտության, սթափության:
Բարեփոխվող ոստիկանությունն արդեն ինչ-որ չափով ազատվել է իր միջի օտարից, իր զոռբաներից, շանտաժ անողներից, հուդաներից: Դուք էլ ազատվեք, տղե՛րք, փոխվե՛ք, մաքրվե՛ք, սրբվե՛ք, ազնիվ եղեք նախ ինքներդ ձեզ ու նաև ձեր հետևորդների հետ: Սուտը, զազրախոսությունը, չարախնդությունը վտանգավոր են, ու վաղը ձե՛զ վրա են թափվելու ձեզ հավատացածների հուսախաբության տեսքով, ու նույնիսկ ոստիկանությունը չի կարողանա օգնել…
