
Կինը
Երբ ես 85 տարեկան լինեմ,
Երբ սկսեմ հողաթափերս կորցնել,
Արգանակի մեջ փափկեցնել հացի պատառները,
Գործել չափազանց երկար շարֆեր,
Քայլել` բռնվելով պատերից և պահարաններից,
Եվ երկար նայել ամպերին,
Երբ ողջ կանացիությունը,
Որն ինձ հիմա տրված է,
Կանհետանա և ոչ մի նշանակություն չի ունենա-
Քնել, արթնանալ կամ չարթնանալ:
Այն ամենից, ինչ տեսել եմ իմ կյանքում,
Ես զգուշորեն քո պատկերը կպեղեմ,
Եվ հազիվ նշմարելի շուրթերը կժպտան:
Տղամարդը
Երբ ես 85 տարեկան լինեմ,
Ամբողջ տնով քո հողաթափերը կփնտրեմ,
Փնթփնթամ, որ ինձ դժվար է կռանալ,
Ինչ-որ անհեթեթ շարֆեր կրել,
Նրանք, որ դու ես ինձ համար գործել:
Իսկ առավոտյան արթնանալ մինչ լուսաբացը`
Լսելով քո շնչառությունը,
Հանկարծ կժպտամ և կամաց կգրկեմ:
Եվ երբ ես 85 տարեկան լինեմ,
Վրայիցդ փոշին կսրբեմ,
Սպիտակ գանգուրներդ կուղղեմ,
Եվ ձեռք ձեռքի բռնած փոքրիկ այգում կզբոսնենք:
Եվ մեզ անգամ մահը չի վախեցնի,
Երբ մենք 85 տարեկան լինենք…