
Առաջինը կխոսենք ջրի մասին, քանի որ վերջերս շատ են խոսում ջրի մասին և չհիմնավորված ու սխալ խորհուրդներով ոչ միայն թյուրիմացության մեջ են գցում մարդկանց, այլև, հետևորդներին կանգնեցնում են բազմաթիվ հիվանդություններ ձեռք բերելու վտանգի առաջ:
Ջուրը շատ կարևոր է օրգանիզմի համար, առանց ջրի օրգանիզմի կենսագործունեությունը արագ խանգարվում է ու ավարտվում ցավատանջ մահով: Բայց ինչով է կարևորվում ջրի առկայությունը օրգանիզմում, և ինչպես ու ինչ քանակությամբ այն օգտագործել, որպեսզի օրգանիզմը ոչ միայն չվնասվի, այլև պահպանի նորմալ կենսագործունեությունը:
Փորձեք վարդի թուփը չջրել, որոշ ժամանակ անց այն կթոշնի: Փորձեք ջրել չափից ավելի, այն ավելի արագ կչորանա: Այո, ճիշտ նկատեցիք, այստեղ կարևորը չափն է և ոչ միայն այստեղ:
Ամեն ինչ միայն չափի մեջ կարող է օգտակար լինել: Ցանկացած կենդանի օրգանիզմի համար գոյություն չունի այնպիսի մի բան, որի չափազանցումը կշարունակի օգտակար լինել:
Կարևոր է նաև, որ յուրաքանչյուր կենդանի օրգանիզմ միայն որոշակի կենսապայմաններ ունենալու դեպքում կարող է պահպանել իր կենսունակությունը: Օրգանիզմի ներքին միջավայրի և վիճակների չափավորության կայունությունը կոչվում է հոմեոստազ:
Մինչդեռ շատերը օրգանիզմը շփոթելով լվացքի մեքենայի հետ ու օրգանները դիտելով որպես այդ մեքենայի մեջ նետած կեղտոտ հագուստ, անվերջ պնդում են, որ շատ ջուր օգտագործեք, և որքան շատ, այնքան լավ:
Օրգանիզմում ներբջջային շնչառության արդյունքում մշտապես ածխաթթու գաղ և ջուր է արտադրվում ու հեռացվում: Ջրից օրգանիզմը ոչինչ չի վերցնում, այն պարզապես հանդիսանում է լուծիչ, ինչպես նաև ինֆորմացիայի հաղորդման միջոց և կենսաէներգիայի` պրանայի հաղորդիչ:
Լինելով պրանայի հաղորդիչ ջուրը կլանում է այն, մանավանդ, որ օգտագործվող ջուրը հիմնականում պրանազուրկ է, և դուրս հանում օրգանիզմից, առաջ բերելով պրանայի անբավարարություն: Պրանայի անբավարարության պայմաններում օրգանիզմ թափանցած թթվածինը փոխարկվում է ազատ ռադիկալների և այրում բջիջները: Առաջանում են սպազմներ և սուր ցավերով արտահայտված վիճակներ:
Ներկայումս ազատ ռադիկալների հետ են կապում օրգանիզմում տեղի ունեցող բացասական շատ երևույթներ և դա այդպես է, բայց պարզված չէ դրանց ձևավորման պատճառը: Մինչդեռ այդ պատճառը վաղուց հայտնի է և դա պրանայի անբավարարությունն է: Այդ մասին դեռ կխոսենք, իսկ այժմ վերադառնանք ջրին:
Փորձեք ուտել մեծ քանակությամբ աղի, թթու, կծու կերակուր: Կառաջանա ծարավի զգացսղություն, ինչը ցույց է տալիս, որ օրգանիզմի ներքին միջավայրը նորմալ չէ: Նման դեպքում ջրի ընդունումը ծարավի զգացողությունը անմիջապես չի վերացնում: Այս դեպքում, և եթե ծարավի զգացողություն է առաջանում ուտելուց հետո կամ մշտապես ծարավի զգացողություն ունեք և դրա պատճառը որևէ հիվանդություն չէ, նշանակում է, որ ներքին միջավայրը մաքուր չէ: Անհրաժեշտ է մեծացնել ջրի քանակը, բայց անհրաժեշտ է ընդունել ջուրը միայն դատարկ ստամոքսի պայմաններում, մինչև հիմնավորապես վերանա ծարավի զգացողությունը:
Եթե չունեք ծարավի զգացողություն, ջուրը չարաշահել չի կարելի, այլապես ընկճվում է ներբջջային շնչառությունը, պակասում է օրգանիզմում արտադրվող ջրի քանակը, որին չի կարող փոխարինել ընդունվող ջուրը, պասիվանում են բջիջների կիսման պրոցեսները, խախտվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը: Սրա հետ ուղեկցվող սխալ շնչառության պապագայում առաջանում է պրանայի անբավարարություն, ինչը պատճառ է դառնում ազատ ռադիկալների առաջացման ու սպազմների:
Շատերին եմ հանդիպել, ովքեր տառապում են գլխացավերից, թմրածությունից, կրծքավանդակի ու ողնաշարի ցավերից, ինչի միակ պատճառը ջրի չարաշահումն է, աղջիկների, ովքեր դեմքի մաշկի հետ կապված խնդիրներ ունեն նույն պատճառով և ոչ մի քսուք չի օգնում: Այո ավել ջուրը, ոչ միայն մաշկն է թառամացնում, այլև ողջ օրգանիզմը, իսկ ջրի պակասը առաջ է բերում հեղուկների շրջանառության պասիվացում և ինքնաթունավորում: Հիշեք ուրեմն, որ չափն է կարևորը:
Հարաբերական առողջ վիճակում անհրաժեշտ է ջուրը ընդունել օր ու մեջ, կեսից մինջև մեկուկես լիտր, հաշվի առնելով նաև կերակրի հետ ընդունած հեղուկը: Ամռան ամիսներին անհրաժեշտ է այս քանակին ավելացնել նաև քրտինքի ձևով հեռացվող հեղուկի քանակը:
Ջուր չխմելու օրերին հնարավորություն ենք տալիս որպեսզի ակտիվանա ներբջջային շնչառությունը, իսկ խմելու օրերին պարզապես լվանում ենք օրգանիզմի ներքին միջավայրը: Նման դեպքում ծարավի զգացողություն չի առաջանում և պահպանվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը:
Եղեք առողջ:Առաջինը կխոսենք ջրի մասին, քանի որ վերջերս շատ են խոսում ջրի մասին և չհիմնավորված ու սխալ խորհուրդներով ոչ միայն թյուրիմացության մեջ են գցում մարդկանց, այլև, հետևորդներին կանգնեցնում են բազմաթիվ հիվանդություններ ձեռք բերելու վտանգի առաջ:
Ջուրը շատ կարևոր է օրգանիզմի համար, առանց ջրի օրգանիզմի կենսագործունեությունը արագ խանգարվում է ու ավարտվում ցավատանջ մահով: Բայց ինչով է կարևորվում ջրի առկայությունը օրգանիզմում, և ինչպես ու ինչ քանակությամբ այն օգտագործել, որպեսզի օրգանիզմը ոչ միայն չվնասվի, այլև պահպանի նորմալ կենսագործունեությունը:
Փորձեք վարդի թուփը չջրել, որոշ ժամանակ անց այն կթոշնի: Փորձեք ջրել չափից ավելի, այն ավելի արագ կչորանա: Այո, ճիշտ նկատեցիք, այստեղ կարևորը չափն է և ոչ միայն այստեղ:
Ամեն ինչ միայն չափի մեջ կարող է օգտակար լինել: Ցանկացած կենդանի օրգանիզմի համար գոյություն չունի այնպիսի մի բան, որի չափազանցումը կշարունակի օգտակար լինել:
Կարևոր է նաև, որ յուրաքանչյուր կենդանի օրգանիզմ միայն որոշակի կենսապայմաններ ունենալու դեպքում կարող է պահպանել իր կենսունակությունը: Օրգանիզմի ներքին միջավայրի և վիճակների չափավորության կայունությունը կոչվում է հոմեոստազ:
Մինչդեռ շատերը օրգանիզմը շփոթելով լվացքի մեքենայի հետ ու օրգանները դիտելով որպես այդ մեքենայի մեջ նետած կեղտոտ հագուստ, անվերջ պնդում են, որ շատ ջուր օգտագործեք, և որքան շատ, այնքան լավ:
Օրգանիզմում ներբջջային շնչառության արդյունքում մշտապես ածխաթթու գաղ և ջուր է արտադրվում ու հեռացվում: Ջրից օրգանիզմը ոչինչ չի վերցնում, այն պարզապես հանդիսանում է լուծիչ, ինչպես նաև ինֆորմացիայի հաղորդման միջոց և կենսաէներգիայի` պրանայի հաղորդիչ:
Լինելով պրանայի հաղորդիչ ջուրը կլանում է այն, մանավանդ, որ օգտագործվող ջուրը հիմնականում պրանազուրկ է, և դուրս հանում օրգանիզմից, առաջ բերելով պրանայի անբավարարություն: Պրանայի անբավարարության պայմաններում օրգանիզմ թափանցած թթվածինը փոխարկվում է ազատ ռադիկալների և այրում բջիջները: Առաջանում են սպազմներ և սուր ցավերով արտահայտված վիճակներ:
Ներկայումս ազատ ռադիկալների հետ են կապում օրգանիզմում տեղի ունեցող բացասական շատ երևույթներ և դա այդպես է, բայց պարզված չէ դրանց ձևավորման պատճառը: Մինչդեռ այդ պատճառը վաղուց հայտնի է և դա պրանայի անբավարարությունն է: Այդ մասին դեռ կխոսենք, իսկ այժմ վերադառնանք ջրին:
Փորձեք ուտել մեծ քանակությամբ աղի, թթու, կծու կերակուր: Կառաջանա ծարավի զգացսղություն, ինչը ցույց է տալիս, որ օրգանիզմի ներքին միջավայրը նորմալ չէ: Նման դեպքում ջրի ընդունումը ծարավի զգացողությունը անմիջապես չի վերացնում: Այս դեպքում, և եթե ծարավի զգացողություն է առաջանում ուտելուց հետո կամ մշտապես ծարավի զգացողություն ունեք և դրա պատճառը որևէ հիվանդություն չէ, նշանակում է, որ ներքին միջավայրը մաքուր չէ: Անհրաժեշտ է մեծացնել ջրի քանակը, բայց անհրաժեշտ է ընդունել ջուրը միայն դատարկ ստամոքսի պայմաններում, մինչև հիմնավորապես վերանա ծարավի զգացողությունը:
Եթե չունեք ծարավի զգացողություն, ջուրը չարաշահել չի կարելի, այլապես ընկճվում է ներբջջային շնչառությունը, պակասում է օրգանիզմում արտադրվող ջրի քանակը, որին չի կարող փոխարինել ընդունվող ջուրը, պասիվանում են բջիջների կիսման պրոցեսները, խախտվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը: Սրա հետ ուղեկցվող սխալ շնչառության պապագայում առաջանում է պրանայի անբավարարություն, ինչը պատճառ է դառնում ազատ ռադիկալների առաջացման ու սպազմների:
Շատերին եմ հանդիպել, ովքեր տառապում են գլխացավերից, թմրածությունից, կրծքավանդակի ու ողնաշարի ցավերից, ինչի միակ պատճառը ջրի չարաշահումն է, աղջիկների, ովքեր դեմքի մաշկի հետ կապված խնդիրներ ունեն նույն պատճառով և ոչ մի քսուք չի օգնում: Այո ավել ջուրը, ոչ միայն մաշկն է թառամացնում, այլև ողջ օրգանիզմը, իսկ ջրի պակասը առաջ է բերում հեղուկների շրջանառության պասիվացում և ինքնաթունավորում: Հիշեք ուրեմն, որ չափն է կարևորը:
Հարաբերական առողջ վիճակում անհրաժեշտ է ջուրը ընդունել օր ու մեջ, կեսից մինջև մեկուկես լիտր, հաշվի առնելով նաև կերակրի հետ ընդունած հեղուկը: Ամռան ամիսներին անհրաժեշտ է այս քանակին ավելացնել նաև քրտինքի ձևով հեռացվող հեղուկի քանակը:
Ջուր չխմելու օրերին հնարավորություն ենք տալիս որպեսզի ակտիվանա ներբջջային շնչառությունը, իսկ խմելու օրերին պարզապես լվանում ենք օրգանիզմի ներքին միջավայրը: Նման դեպքում ծարավի զգացողություն չի առաջանում և պահպանվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը:
Եղեք առողջ:Առաջինը կխոսենք ջրի մասին, քանի որ վերջերս շատ են խոսում ջրի մասին և չհիմնավորված ու սխալ խորհուրդներով ոչ միայն թյուրիմացության մեջ են գցում մարդկանց, այլև, հետևորդներին կանգնեցնում են բազմաթիվ հիվանդություններ ձեռք բերելու վտանգի առաջ:
Ջուրը շատ կարևոր է օրգանիզմի համար, առանց ջրի օրգանիզմի կենսագործունեությունը արագ խանգարվում է ու ավարտվում ցավատանջ մահով: Բայց ինչով է կարևորվում ջրի առկայությունը օրգանիզմում, և ինչպես ու ինչ քանակությամբ այն օգտագործել, որպեսզի օրգանիզմը ոչ միայն չվնասվի, այլև պահպանի նորմալ կենսագործունեությունը:
Փորձեք վարդի թուփը չջրել, որոշ ժամանակ անց այն կթոշնի: Փորձեք ջրել չափից ավելի, այն ավելի արագ կչորանա: Այո, ճիշտ նկատեցիք, այստեղ կարևորը չափն է և ոչ միայն այստեղ:
Ամեն ինչ միայն չափի մեջ կարող է օգտակար լինել: Ցանկացած կենդանի օրգանիզմի համար գոյություն չունի այնպիսի մի բան, որի չափազանցումը կշարունակի օգտակար լինել:
Կարևոր է նաև, որ յուրաքանչյուր կենդանի օրգանիզմ միայն որոշակի կենսապայմաններ ունենալու դեպքում կարող է պահպանել իր կենսունակությունը: Օրգանիզմի ներքին միջավայրի և վիճակների չափավորության կայունությունը կոչվում է հոմեոստազ:
Մինչդեռ շատերը օրգանիզմը շփոթելով լվացքի մեքենայի հետ ու օրգանները դիտելով որպես այդ մեքենայի մեջ նետած կեղտոտ հագուստ, անվերջ պնդում են, որ շատ ջուր օգտագործեք, և որքան շատ, այնքան լավ:
Օրգանիզմում ներբջջային շնչառության արդյունքում մշտապես ածխաթթու գաղ և ջուր է արտադրվում ու հեռացվում: Ջրից օրգանիզմը ոչինչ չի վերցնում, այն պարզապես հանդիսանում է լուծիչ, ինչպես նաև ինֆորմացիայի հաղորդման միջոց և կենսաէներգիայի` պրանայի հաղորդիչ:
Լինելով պրանայի հաղորդիչ ջուրը կլանում է այն, մանավանդ, որ օգտագործվող ջուրը հիմնականում պրանազուրկ է, և դուրս հանում օրգանիզմից, առաջ բերելով պրանայի անբավարարություն: Պրանայի անբավարարության պայմաններում օրգանիզմ թափանցած թթվածինը փոխարկվում է ազատ ռադիկալների և այրում բջիջները: Առաջանում են սպազմներ և սուր ցավերով արտահայտված վիճակներ:
Ներկայումս ազատ ռադիկալների հետ են կապում օրգանիզմում տեղի ունեցող բացասական շատ երևույթներ և դա այդպես է, բայց պարզված չէ դրանց ձևավորման պատճառը: Մինչդեռ այդ պատճառը վաղուց հայտնի է և դա պրանայի անբավարարությունն է: Այդ մասին դեռ կխոսենք, իսկ այժմ վերադառնանք ջրին:
Փորձեք ուտել մեծ քանակությամբ աղի, թթու, կծու կերակուր: Կառաջանա ծարավի զգացսղություն, ինչը ցույց է տալիս, որ օրգանիզմի ներքին միջավայրը նորմալ չէ: Նման դեպքում ջրի ընդունումը ծարավի զգացողությունը անմիջապես չի վերացնում: Այս դեպքում, և եթե ծարավի զգացողություն է առաջանում ուտելուց հետո կամ մշտապես ծարավի զգացողություն ունեք և դրա պատճառը որևէ հիվանդություն չէ, նշանակում է, որ ներքին միջավայրը մաքուր չէ: Անհրաժեշտ է մեծացնել ջրի քանակը, բայց անհրաժեշտ է ընդունել ջուրը միայն դատարկ ստամոքսի պայմաններում, մինչև հիմնավորապես վերանա ծարավի զգացողությունը:
Եթե չունեք ծարավի զգացողություն, ջուրը չարաշահել չի կարելի, այլապես ընկճվում է ներբջջային շնչառությունը, պակասում է օրգանիզմում արտադրվող ջրի քանակը, որին չի կարող փոխարինել ընդունվող ջուրը, պասիվանում են բջիջների կիսման պրոցեսները, խախտվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը: Սրա հետ ուղեկցվող սխալ շնչառության պապագայում առաջանում է պրանայի անբավարարություն, ինչը պատճառ է դառնում ազատ ռադիկալների առաջացման ու սպազմների:
Շատերին եմ հանդիպել, ովքեր տառապում են գլխացավերից, թմրածությունից, կրծքավանդակի ու ողնաշարի ցավերից, ինչի միակ պատճառը ջրի չարաշահումն է, աղջիկների, ովքեր դեմքի մաշկի հետ կապված խնդիրներ ունեն նույն պատճառով և ոչ մի քսուք չի օգնում: Այո ավել ջուրը, ոչ միայն մաշկն է թառամացնում, այլև ողջ օրգանիզմը, իսկ ջրի պակասը առաջ է բերում հեղուկների շրջանառության պասիվացում և ինքնաթունավորում: Հիշեք ուրեմն, որ չափն է կարևորը:
Հարաբերական առողջ վիճակում անհրաժեշտ է ջուրը ընդունել օր ու մեջ, կեսից մինջև մեկուկես լիտր, հաշվի առնելով նաև կերակրի հետ ընդունած հեղուկը: Ամռան ամիսներին անհրաժեշտ է այս քանակին ավելացնել նաև քրտինքի ձևով հեռացվող հեղուկի քանակը:
Ջուր չխմելու օրերին հնարավորություն ենք տալիս որպեսզի ակտիվանա ներբջջային շնչառությունը, իսկ խմելու օրերին պարզապես լվանում ենք օրգանիզմի ներքին միջավայրը: Նման դեպքում ծարավի զգացողություն չի առաջանում և պահպանվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը:
Եղեք առողջ:Առաջինը կխոսենք ջրի մասին, քանի որ վերջերս շատ են խոսում ջրի մասին և չհիմնավորված ու սխալ խորհուրդներով ոչ միայն թյուրիմացության մեջ են գցում մարդկանց, այլև, հետևորդներին կանգնեցնում են բազմաթիվ հիվանդություններ ձեռք բերելու վտանգի առաջ:
Ջուրը շատ կարևոր է օրգանիզմի համար, առանց ջրի օրգանիզմի կենսագործունեությունը արագ խանգարվում է ու ավարտվում ցավատանջ մահով: Բայց ինչով է կարևորվում ջրի առկայությունը օրգանիզմում, և ինչպես ու ինչ քանակությամբ այն օգտագործել, որպեսզի օրգանիզմը ոչ միայն չվնասվի, այլև պահպանի նորմալ կենսագործունեությունը:
Փորձեք վարդի թուփը չջրել, որոշ ժամանակ անց այն կթոշնի: Փորձեք ջրել չափից ավելի, այն ավելի արագ կչորանա: Այո, ճիշտ նկատեցիք, այստեղ կարևորը չափն է և ոչ միայն այստեղ:
Ամեն ինչ միայն չափի մեջ կարող է օգտակար լինել: Ցանկացած կենդանի օրգանիզմի համար գոյություն չունի այնպիսի մի բան, որի չափազանցումը կշարունակի օգտակար լինել:
Կարևոր է նաև, որ յուրաքանչյուր կենդանի օրգանիզմ միայն որոշակի կենսապայմաններ ունենալու դեպքում կարող է պահպանել իր կենսունակությունը: Օրգանիզմի ներքին միջավայրի և վիճակների չափավորության կայունությունը կոչվում է հոմեոստազ:
Մինչդեռ շատերը օրգանիզմը շփոթելով լվացքի մեքենայի հետ ու օրգանները դիտելով որպես այդ մեքենայի մեջ նետած կեղտոտ հագուստ, անվերջ պնդում են, որ շատ ջուր օգտագործեք, և որքան շատ, այնքան լավ:
Օրգանիզմում ներբջջային շնչառության արդյունքում մշտապես ածխաթթու գաղ և ջուր է արտադրվում ու հեռացվում: Ջրից օրգանիզմը ոչինչ չի վերցնում, այն պարզապես հանդիսանում է լուծիչ, ինչպես նաև ինֆորմացիայի հաղորդման միջոց և կենսաէներգիայի` պրանայի հաղորդիչ:
Լինելով պրանայի հաղորդիչ ջուրը կլանում է այն, մանավանդ, որ օգտագործվող ջուրը հիմնականում պրանազուրկ է, և դուրս հանում օրգանիզմից, առաջ բերելով պրանայի անբավարարություն: Պրանայի անբավարարության պայմաններում օրգանիզմ թափանցած թթվածինը փոխարկվում է ազատ ռադիկալների և այրում բջիջները: Առաջանում են սպազմներ և սուր ցավերով արտահայտված վիճակներ:
Ներկայումս ազատ ռադիկալների հետ են կապում օրգանիզմում տեղի ունեցող բացասական շատ երևույթներ և դա այդպես է, բայց պարզված չէ դրանց ձևավորման պատճառը: Մինչդեռ այդ պատճառը վաղուց հայտնի է և դա պրանայի անբավարարությունն է: Այդ մասին դեռ կխոսենք, իսկ այժմ վերադառնանք ջրին:
Փորձեք ուտել մեծ քանակությամբ աղի, թթու, կծու կերակուր: Կառաջանա ծարավի զգացսղություն, ինչը ցույց է տալիս, որ օրգանիզմի ներքին միջավայրը նորմալ չէ: Նման դեպքում ջրի ընդունումը ծարավի զգացողությունը անմիջապես չի վերացնում: Այս դեպքում, և եթե ծարավի զգացողություն է առաջանում ուտելուց հետո կամ մշտապես ծարավի զգացողություն ունեք և դրա պատճառը որևէ հիվանդություն չէ, նշանակում է, որ ներքին միջավայրը մաքուր չէ: Անհրաժեշտ է մեծացնել ջրի քանակը, բայց անհրաժեշտ է ընդունել ջուրը միայն դատարկ ստամոքսի պայմաններում, մինչև հիմնավորապես վերանա ծարավի զգացողությունը:
Եթե չունեք ծարավի զգացողություն, ջուրը չարաշահել չի կարելի, այլապես ընկճվում է ներբջջային շնչառությունը, պակասում է օրգանիզմում արտադրվող ջրի քանակը, որին չի կարող փոխարինել ընդունվող ջուրը, պասիվանում են բջիջների կիսման պրոցեսները, խախտվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը: Սրա հետ ուղեկցվող սխալ շնչառության պապագայում առաջանում է պրանայի անբավարարություն, ինչը պատճառ է դառնում ազատ ռադիկալների առաջացման ու սպազմների:
Շատերին եմ հանդիպել, ովքեր տառապում են գլխացավերից, թմրածությունից, կրծքավանդակի ու ողնաշարի ցավերից, ինչի միակ պատճառը ջրի չարաշահումն է, աղջիկների, ովքեր դեմքի մաշկի հետ կապված խնդիրներ ունեն նույն պատճառով և ոչ մի քսուք չի օգնում: Այո ավել ջուրը, ոչ միայն մաշկն է թառամացնում, այլև ողջ օրգանիզմը, իսկ ջրի պակասը առաջ է բերում հեղուկների շրջանառության պասիվացում և ինքնաթունավորում: Հիշեք ուրեմն, որ չափն է կարևորը:
Հարաբերական առողջ վիճակում անհրաժեշտ է ջուրը ընդունել օր ու մեջ, կեսից մինջև մեկուկես լիտր, հաշվի առնելով նաև կերակրի հետ ընդունած հեղուկը: Ամռան ամիսներին անհրաժեշտ է այս քանակին ավելացնել նաև քրտինքի ձևով հեռացվող հեղուկի քանակը:
Ջուր չխմելու օրերին հնարավորություն ենք տալիս որպեսզի ակտիվանա ներբջջային շնչառությունը, իսկ խմելու օրերին պարզապես լվանում ենք օրգանիզմի ներքին միջավայրը: Նման դեպքում ծարավի զգացողություն չի առաջանում և պահպանվում է օրգանիզմի նորմալ կենսագործունեությունը:
Եղեք առողջ: