Մարդկանց մօտ ժամանակի ընթացքի արագութեան ընկալումը կրնայ օգտագործուիլ անոնց վարքը կառավարելու և ուղղորդելու համար` դառնալով ազդեցիկ եւ արդիւնավէտ հոգեբանական գործիք: Ժամանակը տարբեր արագութեամբ կընթանայ մեգապոլիսի և հեռաւոր, քաղաքէն կտրուած ագարակի մէջ ապրող մարդկանց համար: Այս պարագային մենք գործ ունինք ժամանակի ընթացքի իրադարձային հագեցածութեան աստիճանի տարբերութեան ֆենոմենի հետ, որ ունի սոցիալական համատեքստ և կապուած է կենսակերպի տարբերութիւններու հետ: Բնականոն պայմաններու մէջ այս երկու մարդկային խումբերուն համար ժամանակային հորիզոնները սովորաբար բաց են և ընդգրկուն, անոնք կը տեսնեն որոշակի ապագայի հեռանկար, որ տարիներով, անգամ տասնամեակներով տեսանելի է` սա ծրագրեր կազմելու իրական կամ երևակայական հնարաւորութիւն կընձեռնէ և ժամանակային պաշարի առկայութեան` այսինքն կեանքի բնականոն եւ ապահով ընթացքի վկայութիւն է: Սա թոյլ կու տայ իւրաքանչիւրին գործել առանց վտանգաւոր շտապողականութեան և աւելի կեդրոնանալ ապագայի վրայ, յաճախ անտեսելով այժմէական եւ անցողիկ թուացող հոգերը: Երբ ժամանակի հորիզոնը կը հաշուենք ոչ թէ տասնամեակներով կամ տարիներով, այլ` ամիսներով կամ, անգամ, օրերով` արմատապէս կը փոխուի նաև մարդկանց ընթացիկ վարքագիծը` երբ կը կորսուի ժամանակի հորիզոնը, կը կորսուի նաև հոգատարութիւնը սեփական եւ երկրի ապագայի հանդէպ: Սա ծանր հոգեբանական իրավիճակ է և´ անհատի, և´ ամբողջ հասարակական խաւերու համար: Հայաստանի մէջ այս իրավիճակին մէջ է ամբողջ հասարակութիւնը` մենք զրկուած ենք ժամանակի հորիզոնէն ու թէև կեանքը այստեղ անհամեմատ աւելի ապահով է` քան շատ այլ երկիրներու մէջ, մարդիկ կը լքեն երկիրը: Ժամանակի ներկայիս հոգեբանական ընկալման կերպը մեր առջև ծառացած մեծագոյն մարտահրաւերներէն մէկն է:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել