armeniasputnik.am-ը գրում է
Շաբաթ, 2016թ.–ի ապրիլի 2։ Իմ առավոտը սկսվեց ատամնաբույժի սենյակում, այնտեղ էլ ավարտվեց։ Աշխատանքի պահին ատամնաբույժի օգնականը գոռաց. «Տեսե՞լ ես` ի՞նչ է կատարվում»։ Նա մոտեցավ հեռուստացույցին և հինգ րոպե անց վերադարձավ. «Ղարաբաղում պատերազմ է»։ Մի քանի սպասող այցելուներ հեռուստացույցով ուշադիր լսում էի հաղորդավարին` ձեռքերով ծածկելով դեմքը և կրկնելով`խեղճ երեխաներ, խեղճ երեխաներ։

Երբ դուրս եկա փողոց, հեռախոսս զանգեց, և հնչեց արտահայտություն, որին սպասում էի. «Գնում ենք Ղարաբաղ»։



Կես ժամ անց ես արդեն Վանաձորից Երևան էի գալիս, ևս մի քանի ժամ հետո գործընկերներիս հետո ճանապարհ ընկա Արցախ։ Մինչև այդ մենք հասցրել էինք մի քանի կադր ստանալ Ստեփանակերտից, որոնցում երևում էին քաղաքի կենտրոնով անցնող ինքնագնացները։ Ավելի ուշ այդ կադրերը կտարածվեին համացանցում և կապացուցեին` հակամարտությունը թեժացել է։ Արցախից եկող նորությունները չափազանց հակասական էին, տեղեկատվական պատերազմը հետ չէր մնում իրական մարտական գործողություններից։
ամբողջական նյութը կարդացեք այստեղ
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել