«Դու միայն կանչիր, դու միայն ասա, դու միայն հիշիր ու միայն ժպտա, ես կգամ քեզ մոտ, ուր էլ որ լինես, իմ անհագ կարոտ, ես փնտրում եմ քեզ»,- ասում է կրտսեր Էդգար Էլբակյանը երգում։ Մենք էլ իրեն՝ Էդգարին ենք փնտրում մեր շուրջը ու չենք գտնում։ Չենք գտնում նրա տեսակը, արվեստի մարդու այն տեսակը, ում համար ստեղծագործելը բնական շնչառություն է և ապրելու կերպ, նաև աղոթք։
Էդգարի «Կարոտ» երգը՝ ընկերոջ կատարմամբ
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել



