Ոտքի, հայ ազգ: Անավարտ մնացած ազգային-ազատագրական պատերազմի զինված փուլի ազդանշանը տրված է: Սպանել են քո Զինվորին` ազատամարտիկ, Շուշիի առանձնակի գումարտակի հիմնադիր-անդամ, չորս անչափահաս երեխաների հայր Հրաչ Մուրադյանին: Անկախ այս սպանության կոնկրետ շարժառիթներից՝ դրա բուն շարժառիթը Հրաչի պատկանելությունն է Հայի արմատային տեսակին:
Նրա մահվան ցավի, նրա որբացած երեխաների մորմոքի ու հայրակարոտ աչքերի, նրա մարտական ընկերների ցասման ու վրեժի քուրայում կոփիր կամքդ ու բանականությունդ և սկսիր քո և Հայրենիքիդ ազատագրումը: Այս պատերազմը յուրահատուկ է: Նրա ճակատային գիծը բաժանում է նախ` մեր ներսի ստրուկին ու ոգեղեն մարդուն, օտարացածին ու Հային, ապա` օտար գաղութարարին ու Հայ ազգին, ազգուրաց քաղաքական-տնտեսական վերնախավին և Հայ ժողովրդին:
Ոտքի ել, համախմբվիր, զինվիր իմաստնությամբ և քեզ բնորոշ ոգեղեն ստեղծագործականությամբ կերտիր քո հերոսների երազած ինքնիշխան ու համազգային պետութունը: Ոտքի ել, եթե չես ուզում, որ այս անգամ էլ հերոսներիդ մեկ-մեկ սպանեն ու քեզ արդեն վերջնականապես ստրկացնեն: Հայկ Նահապետի և բոլոր Հայկազուն զինվորների անպարտելի Ոգին զորավիգ է քեզ:
