Մի հատված Հովակիմ Եպիսկոպոս Մանուկյանի կողմից մատուցված պատարագի քարոզից, որը տեղի ունեցավ այսօր` Ծաղկազարդին, Մայր Աթոռում:
<<Եկեղեցու հայրերն այն տեսակետին են, որ մարդը գտնվում է ձգողական երկու դաշտերի միջեւ: Դաշտերից մեկը նրան դեպի վար է ձգում. դա չարությունն է, նախանձը, թշնամությունն ու ատելությունը, այն բոլոր չարիքները, որոնց մեր հայրերը կոչում են մահացու մեղքեր: Մյուս դաշտը, սիրելիներ, դա Աստված է իր սիրով, որ մեզ ձգում է դեպի վեր:
Երրորդ և չորրորդ դարերի պլատոնական փիլիսոփաներին ևս հուզել են այս հարցերը: Նրանք ձգտել են, ուղիներ են փնտրել, որպեսզի ազատագրվեն եւ մաքրվեն իրենց այս երկրի վրա պահող բեռից, եւ դրա ծանրությունից ազատվելու միջոցով հասնեն բարձրյալին, միակին և ճշմարտին: Այս ուղուն են հետևել նաեւ եկեղեցու շատ հայրեր, միայն այն տարբերությամբ, որ վերջիները բացահայտել են ճշմարտությունն ամբողջությամբ` ճշմարտության բացահայտման ճանապարհին գտնելով Քրիստոսին, որը, այսօր մուտք գործելով Երուսաղեմ, ձեռքը դեպի իրեն է մեկնում , ինչպես կասեր Ս. Օգոստինոս Երանելին` հրավիրելով մեզ դեպի երկինք:
Պատմում են, որ մի գիտնական ջերմեռանդորեն աղոթում էր, որ Աստված իրեն ցույց տա դեպի երկինք տանող ճանապարհը: Օրերից մի օր նա ձայն է լսում երկնքից: Աստված նրան թելադրում է, որ գնա եկեղեցի և ճանապարհին կհանդիպի մի մարդու, ով կուսուցանի իրեն և ցույց կտա այդ ճանապարհը: Առավոտյան, երբ գիտնականը գալիս է Եկեղեցի, դռան մոտ հանդիպում է մի աղքատ ծերունու:
-Բարի օր, հայրիկ,- ասում է գիտնականը:
-Ես չգիտեմ մի օր, որ ինձ համար բարի չէ,-պատասխանում է ծերունին:
-Այդ դեպքում մաղթում եմ, որ Աստված քեզ երջանկություն պարգևի,- հավելում է գիտնականը:
-Ես չեմ հիշում, որ երբևէ դժբախտ եղած լինեմ,-պատասխանում է ծերունին` նշելով, որ ինքը երբեք Աստծուց չի խնդրել երջանկություն կամ ունեցվածք, այլ մշտապես փառաբանել է նրան, գոհացել է նրանով, ինչ որ ունեցել է, եւ խնդրել է, որ միայն Իր` Աստծո, կամքը կատարի: Այն, ինչ Աստված պարգևել է իրեն` լինի դա ջերմ, պայծառ օր, թե` ցուրտ ու խավար, լինի դա քաղցրություն, թե` դառնություն, լինի դա հարստություն, թե աղքատություն, նա գոհացել է:
Մտավորականը հարցնում է.
-Իսկ եթե Աստծո կամքը լինի քեզ դժոխք ուղարկելը, այդ դեպքում ինչ պիտի անես: Ծերունին պատասխանում է, որ դա հնարավոր չէ, քանզի նա Աստծուն գրկել երկու անբաժանելի ձեռքերով. Նրա մի ձեռքը հնազանդությունն է, իսկ մյուսը` սերը: Այս կերպ նա մշտապես Աստծո հետ է, իսկ ով Աստծո հետ է, ոչնչից չի վախենում:
Սիրելի քույրեր և եղբայրեր
Հիսուս մոտք գործեց Երուսաղեմ եւ մեր առջեւ բացեց արքայության դռները` հրավիրելով մեզ այնտեղ: Այսօր նա իր ձեռքն է մեկնում մեզ` սպասելով մեր պատասխանին: Այսօրվա պատգամն է, որ ամուր սեղմենք Նրա ձեռքը, եւ դա անենք սիրով և հնազանդությամբ:
Այսօր Վեհափառ Հայրապետի կողմից կատարվեց մանուկների օրհնության կարգ: Աղոթենք, որ մեր մանուկները եւս մեծանան Տիրոջ օրհությամբ, հնազանդության և սիրո առաքինությունները անպակաս լինեն իրենցից այժմ և հավիտյանս հավիտենից: Ամեն>>:
