Newmag-ը գրում է.
Խորհրդային մակնիշի շագանակագույն «Մոսկվիչ»-ից իջնող տղամարդը քայլերն ուղղում է դեպի ինձ, լայն ժպտում ու ձեռքն առաջ մեկնելով ասում. «Բարև ձեզ, ես Ֆելիքսն եմ, ատոմակայանի աշխատակիցներից, ինձ հետ եք խոսել հեռախոսով, ինչպե՞ս հասաք Մեծամոր, Երևանից մեր քաղաք եկող տրանսպորտ էլ չկա»: Պատախանի փոխարեն ցույց եմ տալիս արդեն հեռացող տաքսին:
68-ամյա Ֆելիքս Մարտիրոսյանը կյանքի 44 տարիները անցկացրել է Մեծամորի ԱԷԿ-ում, որպես ճառագայթների արատզերծող: Քայլելիս մի փոքր կաղում է, բացատրում է. ատոմակայանում աշխատելու երկարատև տարիների հետևանքն է,  դրան գումարվել է նաև Չեռնոբիլի փրկարարական աշխատանքներին մասնակցելու ժամանակ հավաքած բեռը:
Ֆելիքսի հնամաշ «Մոսկվիչ»-ով անցնում ենք Երևանից 36 կմ հեռավորության վրա գտնվող Հայաստանի ամենաերիտասարդ ու կարևոր քաղաքներից  մեկով, որտեղ ստեղծվում է երկրում արտադրվող էլեկտրաէներգիայի 40 տոկոսը: Քաղաքի ցանկացած կետից երևացող Մեծամորի ատոմակայանի հովվացման  երեք աշտարակներն ու դրանցից դուրս եկող գոլորշին, ասես, քաղաքի խորհրդանիշը լինեն:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել