EXCLUSIVE
Հայկական էստրադայի ամենավառ երգչուհիներից մեկի՝ Վարդուհի Վարդանյանի «Только ты» երգը ժամանակին իսկապես մեգահիթ էր: Այն սիրում ու լսում էին բոլորը և անգամ վիճում էին՝ իսկապե՞ս Վարդուհին է երգում, որովհետև Վարդուհու ռուսերենն անթերի էր:
Սիրված երգի հիման վրա նաև տեսահոլովակ նկարահանվեց, ցավոք, արդեն երգչուհու հետ տեղի ունեցած ողբերգական պատահարից հետո: Իսկ թե ով էր գրել երգը, այդպես էլ շատ քիչ մարդ իմացավ:
Երգի ստեղծման պատմության, այն Վարդուհուն վստահելու մասին BlogNews.am-ը զրուցել է երգի բառերի ու երաժշտության հեղինակ Արմեն Աշոտյանի հետ:
«Անկեղծ խոստովանեմ՝ Վարդուհու երգը սկզբում բոլորովին ուրիշ, էլի շատ հայտնի երգչուհի պիտի երգեր, սակայն ժամանակային առումով նա այդպես էլ ոչ մի կերպ չէր հասցնում անդրադառնալ երգին, և ահա 2005թ. ձմեռային «Բազեի» փակման ժամանակ գալահամերգ էր պատրաստվում, որին պետք է ներկա լինեին երկրի նախագահը, վարչապետն ու պաշտպանության նախարարը: Ու քանի որ իմ բաղաձայն կատարմամբ Վարդուհին արդեն լսել էր այդ երգը, որոշեց, որ պետք է հենց դա էլ կատարի: Երբ համերգից հաշված ժամեր առաջ արդեն պատրաստ էր ձայնագրությունը, երգիչ-երգչուհիների հետ լսեցինք, ու ես շշմեցի, թե որքան լավ ստեղծագործություն է ստացել Վարդուհին ու որքան զգացմունքային է նա այն կատարել: Ահա այդպես էլ 2005թ. Ծաղկաձորում տեղի ունեցավ այդ երգի պրեմիերան: Շատ հուզված էի, մինչև հիմա հիշում եմ՝ որքան ջերմ հանդիսատեսը ընդունեց երգը, իսկ Վարդուհին էլ բեմից ինձ շնորհակալություն էր հայտնում: Երբեք չէի մտածել, որ 90-ականների մոմի լույսի տակ գրված երգը մի օր բեմ դուրս կգա»:
Երգը մտավ Վարդուհու երգացանկ, նա այն իր բոլոր համերգներին կատարում էր: Ողբերգական պատահարից հետո Եղիշե Վերդյանը, ով Վարդուհու պրոդյուսերն էր, Վարդուհու երգի կատարման մի համերգային տեսագրության հիման վրա նկարահանեց տեսահոլավակը: Տեսահոլովակի պրեմիերան էլ կայացավ Ռուբիկոնի եթերում՝ Վարդուհու մահվան տարելիցի օրը: «Только ты» երգը նաև ընդգրկվել է Վարդուհու՝ հետմահու թողարկված ալբոմի մեջ:
«Երգերը գրում էի ինձ ու իմ ընկերների համար, լավագույն դեպքերում կատարում էի ուսանողական հավաքների ժամանակ, նեղ շրջանակներում՝ դաշնամուրի վրա նվագելով և երբեք չեմ մտածել, որ այդ երգերը պետք է դուրս գան լայն ասպարեզ: 2000-ականների սկզբին երիտասարդական գործունեության բերումով ծանոթացա Հայաստանի էստրադայի այն ժամանակվա առաջատարների հետ, ու սկսեցինք ընկերություն անել: Մի անգամ խոսակցության մեջ ասացի, որ ստեղծագործում եմ: Հետաքրքրվեցին, խնդրեցին խոսքերիս տետրը, այդ ժամանակ դեռ չունեի իմ բանաստեղծությունների հրատարակված ժողովածուն, ու տարբեր երգիչներ տարբեր երգեր հավանեցին: Առաջին հաջողությունից հետո որոշել էինք, որ Վարդուհու հետ ևս մեկ-երկու համատեղ աշխատանք կունենաք, բայց, ցավոք, այդպես էլ չհասցրինք: Ու ստացվեց այնպես, որ այդ երգը իմ և Վարդուհու առաջին ու վերջին համատեղ աշխատանքի պտուղը դարձավ»:
Այն հարցին, թե արդյոք չկար ցանկություն, որ երգի հեղինակի մասին ավելի լայն շրջանակներ իմանային, Աշոտյանը պատասխանեց. «Վարդուհին գերաստղ էր, և իր ընկերը լինելը արդեն պատիվ էր։ Եվ ունենալ մի երգ, որը Վարդուհու կատարմամբ հիթ էր դարձել, ինձ լիովին բավարարում էր: Երգի հեղինակի անունը հանրայնացնելու խնդիր չունեինք, և իմ անունը միայն տեսահոլովակում էր հիշատակվել: Երբեք չեմ խոսել նրա մասին, որ երգի հեղինակը ես եմ: Ես շնորհակալ եմ Վարդուհուն, որ ինձ վստահություն տվեց այդ հարցում, որովհետև նրա կատարումից հետո աստղերն իմ երգերը ավելի հեշտ էին երգում՝ Անչոկ, Աննա Արմենակյան, Շիկեր, Նարեկ Բավեյան, Հայկո, Սամվել Գրիգորյան, Էրիկ Մակարյան, Տիգրան Պետրոսյան: Հիմա էլ պատրաստ երկու երգ ունեմ, մինչև ընտրարշավը չհասցրի զբաղվել այս երգերով, իսկ հիմա էլ դա կքաղաքականացվի, ինչը ես չեմ ուզում, որովհետև այս գործունեությամբ քաղաքական բոնուսներ, դիվիդենտներ վաստակելու խնդիր չունեմ: Ես ստեղծագործում եմ հավեսի ու հաճույքի համար ու շատ ուրախ եմ, որ դուր է գալիս նաև հազարավոր այլ մարդկանց»:
Եվ այնուամենայնիվ, ինչպիսի՞ն է մարդկանց ռեակցիան լինում, երբ իմանում են, որ քաղաքականությամբ լուրջ զբաղվող մարդը նաև լիրիկական քնքուշ երգեր է գրում, Աշոտյանը մի դեպք հիշեց. «Երբ 2008թ. նախագահական ընտրությունների արդյունքները վիճարկվում էին Սահմանադրական դատարանում, ես էլ մեր կուսակցության շտաբի կողմից մասնակցում էի նիստերին: Նիստին մասնակից մի ոչ հանրապետական կին մոտեցավ ինձ ու ձեռքս բռնելով ասաց. «Այ եթե խոսելդ էլ էնքան սիրուն լիներ, որքան որ Վարդուհու երգն ես գրել...»: Արդեն պատրաստվել էի լուրջ քաղաքական բանավեճի, բայց էս պարագայում, լսելով կնոջ խոսքերը, ոչինչ չկարողացա ավելացնել»:
զրուցեց՝ Արմինե Հայրապետյանը
