Exclusive
Երգչուհի Նարինե Դովլաթյանը ամիսներ առաջ սկսեց նկարահանվել «Աբելի քույրը» հեռուստասերիալում։ Նրա գործունեությանը ծանոթ ցանկացած մարդու համար սա իսկական շոկ էր։ BlogNews-ը Նարինեի հետ ֆոտոշարք ու հարցազրույց է արել։
Մեր ֆոտոշարքն իրականացրել ենք առավոտյան ժամը 8-ից։ Նարինեն ժամանակին պարտաճանաչ եկավ, պարզվում է՝ առավոտյան արթնանալը նրա համար բոլորովին խնդիր չէ։ Առավոտյան սուրճի շուրջ Նարինեի հետ հետաքրքիր, թեթև զրույց ենք ունեցել։
-Նարինե, սովորաբար ինչպե՞ս ես սկսում առավոտը։
-Մի բաժակ ջրով :) Նախկինում նաև մրգով, բայց հիմա դա մեկ-մեկ է հաջողվում, որովհետև առավոտս սկսվում է նկարահանումների վազելով։
Ես շատ եմ սիրում առավոտը։ Շատերի համար գիշերն է խորհրդավոր, բայց ինձ համար խորհրդավոր է վաղ առավոտը։ Ես ինձ շատ լավ եմ զգում այդ ժամանակ։
-Կարողանո՞ւմ ես վաղ արթնանալ։
-Հա, կարող է ընդհանրապես քնած չլինեմ, բայց եթե պետք է, անպայման արթնանում եմ։ Հենց զարթուցիչը զնգաց, ինչքան էլ հոգնած լինեմ, քունս տանի, միանգամից արթնանում եմ։
Կիրակի օրերին էլ թեև տրամադրվում եմ, որ պիտի երկար քնեմ, չի ստացվում, եթե ազատ եմ լինում, ավելի շուտ եմ արթնանում։)
-Իսկ առավոտյան զբոսանքների գնո՞ւմ ես։
-Հիմականում ոչ, որովհետև արթնանում եմ ու վազում նկարահանումների։ Եթե ազատ եմ լինում, երեկոյան եմ զբոսնում, սակայն շաբաթ օրերին առավոտյան բացօթյա ֆիթնեսի մարզումներ ենք անում համալիրում։ Շատ հավես է։
Շատ եմ կարևորում սպորտը, բացի մարմնի գեղեցկությունից ու ձգությունից տալիս է նաև թեթևություն, վստահություն ու ազատություն։ Կարծում եմ՝ միայն հոգին չպիտի կերտես, իհարկե, միտքդ պետք է մաքուր պահես, բայց մարմինն էլ է շատ կարևոր։ Մարմինդ էլ պետք է խնամես, իսկ դա կոսմետիկան չէ։ Խնամված լինել բնավ չի նշանուկում բարձրակրունկներ հագնել ու շատ շպարվել։ Կարծում եմ՝ սթրեսի դեմ լավագույն միջոցն է, քանի որ ֆիզիկական ակտիվության ժամանակ լիցքաթափվում ես:
-Հաճա՞խ ես սթրեսի մեջ ընկնում։
-Հա (ծիծաղում է)։ Չէի ուզի ասել, բայց իրականում այդպես է: Կարծում եմ՝ ավելի կարևոր է, որ չթողնես սթրեսները քեզ կուլ տան, կարողանաս շուտ դուրս գալ այդ վիճակից։
-Ի՞նչը կարող է քեզ սթրեսի մեջ գցել, ինչպե՞ս ես հաղթահարում այն։
-Մարդկային հարաբերությունները։ Երբ իմանում եմ, որ ինձ խաբել են։ Սկզբում փակվում ես, սթրեսի մեջ ընկնում, հետո ինքդ քեզ հանում սթրեսից, որովհետև դու նաև ուժեղ մարդ ես։ Պետք է ուժեղ լինես, որովհետև թույլ մարդիկ տեղ չունեն այս աշխարհում։ Բարությունը կապ չունի, բարին էլ պետք է տեղին լինի, որպեսզի քեզ չարժեզրկեն ու չօգտագործեն։
Սթրեսների ժամանակ ստեղծագործում եմ, նեղվում եմ, ջղայնանում, հետո ուժ հավաքում՝ ինչ-որ նոր բան անելու համար։
-Դյուրահավա՞տ ես։
-Ցավոք, հա։ Տարբեր շրջապատներում չես կարող բաց լինել, դա հասկանում եմ, բայց ես շուտ եմ բացվում ու ազատ խոսում մարդկանց հետ։
Որքան էլ կյանքի դասեր եմ ունենում ու փորձ ձեռք բերում, զգուշությունս կարճ է տևում։ Հասկացել եմ, որ դա մարդու տեսակ է, եթե դու հավատացող ես, որքան էլ որոշ ժամանակ քեզ փակես, միևնույն է, դա քո տեսակն է, չես փոխվի։
-Նարինե, դու աշխատում ես մի ոլորտում, որտեղ կեղծավոր հարաբերություններն ավելի շատ են։ Երբ դու երգում էիր, կրկին շոու բիզնեսում էիր, սակայն քո աշխարհում ապրող երգչուհի էիր, սերիալում ավելի շատ ես այդ թոհուբոհի մեջ։ Հարմարվե՞լ ես, կոնֆլիկտներ ունենո՞ւմ ես։
-Կարող ես ֆիզիկապես լինել այդ ամենի մեջ, բայց պարտադիր չէ, որ շրջապատում բոլորի նման լինես։ Մարդիկ տարբեր են, ուղղակի պետք է զգույշ և նուրբ լինել հարաբերությունների մեջ։ Հաճախ լինում է, որ սխալ ենք հասկանում իրար, բայց կոնֆլիկտներ հիմնականում չեն լինում։ Կարող են ինչ-որ փոքրիկ բաներ լինել։ Ես սիրում եմ ասել այն, ինչ մտածում եմ։ Հաճախ կարող է լռեմ, ոչինչ չասեմ, բայց երբ ասեմ, անպայման ճշմարտությունը կասեմ, կապ չունի՝ ում։
-Շոու-բիզնեսում ընկերներ ունե՞ս։
-Իմ ամենամտերիմ ընկերներն իմ ընտանիքի անդամներն են, ինձ հուզող խնդիրների, ուրախ կամ տխուր բաների մասին հարազատներիս եմ պատմում։ Շոու բիզնեսում չկան էդպիսի մարդիկ, որոնց հետ մոտ եմ, ուղղակի բոլորի հետ շատ լավ հարաբերություններ ունեմ։ Ինձ համար «ընկեր»-ը շատ կարևոր բառ է, որը հենց այնպես չեմ օգտագործում։
-Դուք մեծ ընտանիք ունեք։ Երևանում ո՞ւմ հետ ես ապրում։
-Քույրիկներիս ու մամայիս հետ եմ ապրում։ Հայրս Ռուսաստանում է, գալիս-գնում է։ Քույրերիս հետ օրվա ընթացքում կարող ենք տարբեր հարցերի շուրջ վիճել, բայց շատ մոտ ենք։ Մենք 7 երեխա ենք՝ 6 աղջիկ, 1 տղա, ես հինգերորդն եմ։
Շատ լավ է մեծ ընտանիք ունենալը, ես կուզեի ավելի շատ լինեինք։ Մեծ քրոջս աղջիկն արդեն իմ բոյին է, 17 տարեկան է։ Մենք մեծ, շատ աշխույժ, ակտիվ ու կարևորը՝ աշխատասեր ընտանիքն ենք։ Մեր ընտանիքում չկա մարդ, որ չաշխատի։
-Դու երգչուհի ես, ով ունի իր լսարանը, սակայն քո լսարանն ավելի նեղ է, սերիալը քեզ բերեց հայտնիություն։ Ի՞նչ տվեց քեզ դա։
-Ի սկզբանե համաձայնեցի նկարահանվել սերիալում, որովհետև գեղարվեստական ֆիլմերից շատ եմ առաջարկներ ստանում, ինձ համար կարևոր էր ունենալ դերասանական փորձ։ Սերիալների առաջարկներ շատ եմ ստացել ու մերժել, այդ ժամանակ էլ մերժեցի, Հրաչը համոզեց, ծանրութեթև արեցի ու հասկացա, որ ինձ պետք է փորձ։
Միանշանակ, սերիալն ինձ ավելի մեծ ճանաչում բերեց, փողոցում ավելի շատ են ճանաչում ինձ, դա հաճելի է, բայց ավելի հաճելի է, երբ որպես երգչուհի են ճանաչում կամ իմանում են, որ ես երգչուհի եմ։ Երաժշտությունն իմ ապրելակերպն է ու դրանից ոգևորվում եմ։
-Սերիալից հետո հետաքրքրությունը քո երաժշտության հանդեպ մեծացե՞լ է։
-Սերիալից՝ չէ։ Կարծում եմ՝ լսարանները տարբեր են։
-Դու միշտ հասարակ ես եղել, հիշում եմ, նույնիսկ երթուղայինով էիր երթևեկում այն ժամանակ, երբ տեսահոլովակդ նոր էր, քեզ ճանաչում էին «Հայ սուպերսթարից»։ Ամեն դեպքում, հայտնիությունը շատ բաներ պարտադրում է։ Այս տարիների ընթացքում ի՞նչ է փոխվել քո դեպքում։
-Իրականում պիտի մտածեմ նման բաների մասին, բայց հաճախ մոռանում եմ:)
Ճիշտն ասած` քրոջս երեխաներին էի հաճախ տանում զբոսնելու, վերջերս չկարողացա, որովհետև երեխեքը հավաքվում էին շուրջս ու ուզում նկարվել։ Դա շատ հաճելի է, սիրում եմ երեխաների, բայց որպես մորաքույր չկարողաացա կատարել իմ միսիան։)
Երթուղայինից մի քանի տարի է` չեմ օգտվում. բոլորը գիտեն, որ հարմար չէ։ Տաքսիները հարմար են, նաև՝ շատ եմ սիրում մետրո, եթե հարմար է լինում, օգտվում եմ։
-Ակումբներում այլևս չես երգում։ Աշխատանքից դուրս եկար, որովհետև սերիալում արդեն կայուն եկամո՞ւտ ունես։
-Չէ, մինչ սերիալում նկարահանվելս արդեն դուրս էի եկել ակումբեներից։ Երաժշտությունն իմն է, իմ աշխարհը, ես շատ էի սիրում երգել ակումբներում, ուղղակի ակումբում «cover»-ներ ես երգում, հեղինակային երգերը շատ չեն լսում, պետք է տեսահոլովակ լինի, ճանաչեն, որ լսեն։ Այդ ամենից բացի ես ծխախոտի ծխից շատ եմ նյարդայնանում։ Օրինակ՝ նկարահանման հրապարակում ոչ ոք չի ծխում, դա իմ կարևոր պայմաններից մեկն էր, որովհետև չէի կարող նկարահանվել, եթե հրապարակում ծուխ լինի։
-Երբ վաղ տարիքից աշխատում ես քո գումարը, ավելի ինքնուրույն ես դառնում, ավելի դժվար է տանեցիներից գումար խնդրել։ Երբ ակումբի աշխատանքից դուրս էիր եկել, սերիալում դեռ չէիր նկարահանվում, ինչպե՞ս էիր գումար վաստակում։
- Ես ուրախ եմ, որ 17 տարեկանից ինքս եմ կարողանում պահել իմ գլուխը և շատ լավ։ Եկամուտ ունենալը շատ կարևոր է, դա ապահովում է ինքնուրույնությունդ, թեև ընտանիքս միշտ բոլոր առումներով կողքիս է։
Ես երգում եմ նաև կորպորատիվ երեկոների ժամանակ։ Ելույթ եմ ունենում իմ ծրագրով՝ ջազ, փոփ, հաուս ոճի երգեր եմ կատարում՝ իմ մինուսներով կամ բենդով։ Ակումբում կայուն համերգներ էի ունենում, բայց դա եկամուտ համարել չի կարելի, քանի որ Հայաստանում ակումբների վիճակն այդ առումով վատ է։
-Հաճա՞խ ես կորպորատիվների հրավերներ ունենում։
-Ոչ այնքան հաճախ, որքան կոմերցիոն երաժշտություն ներկայացնող երգիչները, բայց չեմ դժգոհում։ Ուրախ եմ, որ կա մարդկանց խումբ, որ լսում ու գնահատաում են այն, ինչ ես եմ անում։ Հայկական ավանդական հարսանիքներից ինքս խուսափում եմ, որովհետև որքան էլ մտերիմ մարդ լինի, չեմ կարողանում ժամերով լսել այդ երգերը։ Ես երգում եմ այնպիսի հարսանիքների, միջոցառումների, որտեղ չկան թամադաներ, քավորներ։ Սկզբում զարմանում էի, որ Հայաստանում այդպիսի խնջույքներ էլ են կազմակերպվում, բայց, փաստորեն, լինում են։)
-Հոնորարներդ բա՞րձր են։
-Հոնորարների մասին խոսել չեմ ուզում, բարձր ու ցածր ասվածը հարաբերական է, ինձ բավարարում են։
-Զրույցը սկեցինք, թե ինչպես ես սկսում օրդ, կասե՞ս, թե ինչպես և երբ ես ավարտում այն։
-Հիմնականում՝ ուշ։
-Որովհետև նկարահանումների՞ ես, թե՞ սիրում ես ընկերներիդ հետ ժամանակ անցկացնել մինչ ուշ երեկո։
-Եթե գործով զբաղված չեմ, սիրում եմ շուտ վերադառնալ տուն, պատրաստվել հաջորդ օրվան, քանի որ ոչինչ չեմ թողնում առավոտվան։ Ես չեմ մտածում՝ վայ ուշ չգնամ տուն, ինչ կմտածեն, ուղղակի սիրում եմ տանը լինել, տանը հանգստանալ։ Եթե օրվա ընթացքում տարբեր գործեր պիտի անեմ, բայց 1-2 ժամ ազատ ժամանակ ունեմ, հաստատ չեմ նստի սրճարանում սպասեմ, կմտնեմ տուն, տանը լիցքավորվում եմ։
Եթե գործեր չունեմ, մինչև 12-ը հաստատ տանն եմ լինում։
Լրագրող՝ Ամալյա Հովհաննիսյան
Լուսանկարիչ՝ Կարեն Հովհաննիսյան
Արտ-տնօրեն՝ Կարեն Անտինյան
Զգեստը՝ Արփինե Կոշտոյանի
Նկարահանումներն իրականացվել են «Aperitivo» և «Malocco» սրճարաններում
