Tert.am-ը գրում է.
Վատ է, երբ Ադրբեջանը հրաժարվում է Լեռնային Ղարաբաղը արցախյան հակամարտության բանակցային գործընթացում ներգրավելու առաջարկներից: Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց Ռուսաստանի Դաշնության ԱՊՀ երկրների ինստիտուտի Կովկասի բաժնի ղեկավար, ռազմական փորձագետ Վլադիմիր Եվսեևը՝ նշելով, որ Ղարաբաղը 94-95 թթ.-ի հրադադարի մասին պայմանագրի ստորագրող կողմն է: Եվսեևն ասաց, որ ԼՂ շուրջ ձևավորված ներկայիս դրությունը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ քառօրյա պատերազմի կրկնությունը հնարավոր է, որովհետև պատճառները, որոնք հանգեցրին ապրիլյան ողբերգության, այդպես էլ չչեզոքացվեցին, իսկ այն, ինչ ասվեց, պայմանավորվեցին՝ չիրականացվեց:
- Օրերս Միջազգային ճգնաժամային խումբը Լեռնային Ղարաբաղի մասին զեկույց էր հրապարակել, որտեղ ասված էր, որ եթե սկսվի ապրիլյան իրադարձությունների պես էսկալացիա, կօգտագործվեն մեծ հեռահարության «երկիր-երկիր» դասի հրթիռներ: Ինչո՞վ է, Ձեր կարծիքով, պայմանավորված նման ենթադրությունը:
- Կարծում եմ, որ նման անհանգստությունն արդարացված է, բայց այն գալիս է ոչ թե հայկական կողմից, այլ՝ ադրբեջանական, որովհետև քառօրյա պատերազմի ժամանակ վտանգ կար, որ «Սմերչից» Ստեփանակերտի վրա կրակ կբացվի ու դրանով սպառնում էր ոչ թե Հայաստանը, այլ՝ Ադրբեջանը:
Հասկանալի է, որ հայկական կողմը պետք է ադրբեջանական ագրեսիային որևէ պատասխան տա, դրա համար էլ ղարաբաղյան կողմում հրթիռային համակարգ տեղակայվեց: Իսկ հայկական կողմն այս առումով առավելություն ունի՝ Ադրբեջանի նավթային տարածքներից ցանկացածի վրա կարող է հարված հասցվել՝ որպես Ստեփանակերտին հարվածելու պատասխան: Սա հաշվի առնելով Ադրբեջանը նման քայլի չգնաց:
Վտանգը կա, բայց ոչ այն պատճառով, որ Հայաստանը որևէ մեկին սպառնում է, այլ որովհետև Ադրբեջանը սպառնում է Հայաստանին: Ու պետք է մտածել, որ չի կարելի, անթույլատրելի է հակամարտության գոտում կիրառել ծանր զրահատեխնիկա, «Սոլցեպյոկ», «Բուրատինո», բալիստիկ հրթիռներ, որոնք ադրբեջանական կողմը փորձ արեց օգտագործել: Սրանց կիրառումը կարող է լուրջ վնաս հասցնել խաղաղ բնակչությանը:
- Հետևանքները կրելու է միայն հայկական կողմի խաղաղ բնակչությո՞ւնը, թե՞ կլինեն գլոբալ հետևանքներ ևս:
- Հետևանքները տարբեր ծավալների են: Կարող է լինել շփման գոտում ապրող խաղաղ բնակչության կորուստ, բայց եթե օրինակ հարված լինի Ստեփանակերտին ու Հայաստանն էլ պատասխանի, կլինեն ավելի մեծ հետևանքներ, հակամարտությունը կծավալվի Թուրքիայի ու Ռուսաստանի սահմաններով, այսինքն՝ ՆԱՏՕ-ի ու ՀԱՊԿ-ի:
- Քառօրյա պատերազմից հետո հարաբերական անդորր էր, ամեն դեպքում լայնամասշտաբ գործողություններ չկային: Այսօր արդեն Ադրբեջանը ուսումնական թռիչքներ է կատարում սահմանին: Ձեր կարծիքով սա հատուկ քաղաքականությո՞ւն է՝ էսկալացիան նվազեցնել, հետո մեծացնել, հետո նորից:
- Կարծում եմ՝ ավելի շատ հանգիստ կլինի, քան անհանգիստ: Որևէ մեկը չի կարող պատասխանատու լինել ադրբեջանական պրովոկացիայի համար: Իրավիճակն այնպիսին է, որ Ադրբեջանը բուն բանակցությունները սկսելու ձգտում է ցուցաբերում, բայց միաժամանակ հրաժարվում է ԼՂ-ն բանակցային գործընթացում ներգրավելու առաջարկներից: Իսկ սա սկզբունքորեն սխալ է, որովհետև Ղարաբաղը 94-95 թթ.-ի հրադադարի մասին պայմանագրի ստորագրող կողմն է: Դրա համար Ադրբեջանին պետք է ճշգրիտ ասել, որ եթե ուզում եք Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության շուրջ բանակցություններ վերսկսել, հրավիրեք Ղարաբաղին, ու այդ ժամանակ հնարավոր կլինի ինչ-որ բանի մասին խոսել, զրուցել:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալայստեղ
