" ոչ մի թիզ հող ետ" լոզունգով հոխորտացող մարդիկ մատը մատին չտվեցին 800 հեկտարի ու 120 զոհի հաշվով, ոչ մի բան չարեցին, մարդակեր գեներալիտետի, ռազմատեխնիկայի փողերն ուտելու, բանակային հանցագործությունների ու երկրի ողբալի վիճակի հաշվով։
վաղը որ ղարաբաղն էլ, հայաստանն էլ տան, սրանք էլի իրենց բեսամթ հայրենասեր դոշերն են ճղելու ու ղժղժան ձենով, բայց լուրջ տոնով նույն էշություններն են դուս տալու։
Հիմա եմ հասկանում դաշնակների ազգակործան դարավոր բրավադան ու հայերի սերը նմանների հանդեպ։
Բա ոնց չսիրես՝ ականջ շոյող բաներ է ասում, իսկ ուղեղ միացնել, /որը մեր մեջ ասած չկա էլ/, գործ անել, սթափ մտածել, պետք չէ։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել