Երգչուհի Լայանայի հետ տարբեր հարցազրույցներ անելու առիթներ եմ ունեցել, սակայն դեռ երբեք նրա երջանկությունն այսքան չէր փոխանցվել ինձ։) Դուստրը՝ 1-ամյա Էլինան, լիովին փոխել է ծնողների կյանքն ու իր հետ մեծ երջանկություն բերել։ Ընտանեկան կյանքի նոր փուլի մասին էլ Blognews–ը խոսել է Լայանայի հետ։
-Լայանա, մայրանալուց հետո նորություններով չես ներկայանում։ Չե՞ս հասցնում, թե՞ չե՞ս ցանկանում հիմա աշխատանքով զբաղվել։
-Հիմա ավելի շատ երեխայիս եմ նվիրում օրս, ժամանակս։ Ավելի քիչ եմ աշխատանքի գնում, փորձում եմ անընդհատ իր հետ լինել, որովհետև այնպիսի շրջան է, որը երբեք հետ չեմ բերի։ Մամայություն եմ անում, վայելում աղջկաս հետ ամեն վայրկյանը։)
-Միայնա՞կ ես զբաղվում խնամքով։
-Հա, ես եմ զբաղվոււմ։ Առաջին օրվանից էլ ես եմ լողացրել, խնամել, չեմ վախեցել։ Հավանաբար, հասուն տարիքում եմ մայր դարձել, դրա համար վախեր, «վայ-վույ»-ներ չունեմ։
-Շատ մայրեր այդպես են անում, որովհետև երեխային ոչ ոքի չեն վստահում։
- Ես այնպիսի մամա չեմ, ով երեխային ոչ ոքի չի վստահում։ Կարծում եմ՝ այդպես երեխան մամայից շատ է կառչած լինում։ Իհարկե, լավ է, որ փոքրիկը մամայի հետ կապված է, իմ աղջիկն էլ ինձ հետ շատ կապված է, բայց չպիտի երեխային այնպես սովորեցնես, որ մամայից բացի ոչ ոքի մոտ չգնա։
Մենք դայակ էլ ունենք, ով երեխայի հետ է լինում, երբ աշխատանքի եմ գնում։
-Լուսանկարներից կարող եմ ենթադրել, որ աղջկադ շատ «թիթիզ» ես մեծացնում։) Ուշադրություն դարձնո՞ւմ ես, երեխայիդ բրենդային հագուստ կհագցնես, թե՝ ոչ։
-Հա, սիրում եմ այդպես։ Ուզում եմ, երբ մի քիչ էլ մեծանա, որ ընկերուհիների պես լինենք։ Ամեն վայրկյան վայելում եմ այդ հաճույքը։
Շատ թանկ բրենդների հագուստներ չեմ հագցնում, բայց ձգտում եմ, որ որակյալ, լավ հագուստ հագնի։ Ավելի մատչելի բրենդներից եմ գնում իր համար հագուստներ. ինքը հիմա շատ արագ է աճում, կան շորեր, որոնք երկրորդ անգամ չեմ հասցնում հագցնել։ Ինձ համար կարևոր է, որ հագուստը նաև հարմար ու որակյալ լինի։ Փառք Աստծո, Հայաստանում շատ տարբեր բրենդներ կան։ Տեղական արտադրանիքից չեմ օգտվում, որ կարողանամ 20.000 դրամով մի ամիս հագցնել երեխային, բայց շատ թանկ էլ չեմ ծախսում։
-Հոգեբանները պնդում են, որ երեխայի տեսակը ձևավորվում է մինչև 3 տարեկան։ Դո՞ւ ինչպե՞ս ես կազմակերպում փոքրիկիդ ժամանցը։ Ուշադրություն դաձնո՞ւմ ես այդ հանգամանքին, թե՞ կարծում ես՝ դեռ վաղ է։
-Ես էլ գիտեմ, որ երեխայի մոտ հիմնական ձևավորումը լինում է մինչև 3 տարեկանը։ Փորձում եմ ուշադրություն դարձնել իր հետաքրքրություններին։ Շատ մեծ ուշադրություն եմ դարձնում, թե ինքն ինչ խոսք է լսում, որովհետև այս տարիքում սպունգի պես ներծծում է ամեն ինչ։ Փորձում եմ ինձանից կախված ամեն ինչ անել, որ զարգացած մարդ դառնա։
Շատ եմ ուզում, որ լեզուներ իմանա, լուրջ մասնագիտություն ընտրի՝ բժիշկ, դիվանագետ, տնտեսագետ... Շատ է սիրում գրքեր։ Մի քանի ամսականից շատ էր ուրախանում, երբ գիրք էր տեսնում, թերթում էր, նայում, խաղում, ինչի համար շատ ուրախ եմ։ Չեմ ցանկանա, որ նա արվեստի ուղղությամբ գնա։ Արվեստն արդեն իսկ կա իր մեջ, քանի որ երաժշտական ընտանիքում է մեծանում, ինքն էլ շատ երաժշտական է։ Քնացնելուց էլ մի բան երգում ենք, որ քնի։
-Հայրիկներն ավելի «նուրբ» են դառնում, երբ աղջիկ են ունենում։ Ռոլանդը փոխվե՞լ է։
-Պապան գժվում է իր համար։ Ինքն էլ առաջինը «պապա» է ասել։ Ռոլանդը շատ է զբաղված լինում ու քիչ ժամանակ է անցկանում երեխայի հետ, բայց աղջիկը պապայի համար ուրիշ է։
Ռոլանդը միշտ նույնն է, ինքը կայուն մարդ է, բայց մեր կյանքը լրիվ ուրիշ փուլում է, ծնող լինելը լրիվ ուրիշ հաճույք է։ Առաջ շատ բաներ ծանր էի տանում, հիմա միևնույն են դարձել, կյանքիս նպատակն է փոխվել։ Ընտանիքս առաջին տեղում է։
Ժամանակին երեխա չէինք ունենում, ասում էինք՝ դեռ կարիերա ենք ստեղծում, ճամփորդում ենք, հիմա մտածում եմ, որ ավելի լավ էր շուտ բալիկ ունենայի։
-Դու ու Ռոլանդն արդեն 5 տարի է՝ միասին եք ապրում։ Էլինայի ծննդից 1 տարի անց ուզում եմ խոսես այն փոփոխությունների մասին, որ նա բերեց իր հետ, որովհետև երեխայի ծնունդը նոր փուլ է ընտանեկան կյանքում։
-Հա, երեխայի ծննդից հետո ընտանիքն ամբողջական է դառնում։ Արդեն հաստատ որոշել ենք, որ 3 երեխա կունենանք։ Դուրս եկել է մամա լինելը։) Ռոլանդը տղա էլ է ուզում, կուզեմ մի տղա ունենանք, երրորդի սեռն արդեն կարևոր չէ։
Երբ երկուսով էինք, ամեն մեկն իր համար էր, երկուսս էլ էգոիստ էինք, հիմա ամեն ինչ ուղղված է երեխային, ամեն բան անում ենք, որ երեխայի համար լավ լինի։ Եթե նույնիսկ համաձայն չենք իրար հետ, մի բան մեզ դուր չի գալիս, դա հետին պլան է մղվում, որովհետև հասկանում ենք, որ ընտանիքի մամա, պապա ենք, ավելի պատասխանատու ենք։ Ավելի հանդուրժող ենք դարձել միմյանց հանդեպ։
Կարծում եմ՝ ես պետք է փոխվեմ, Ռոլանդը միշտ է բարի ու լավն է եղել։ Ես ավելի դժվար մարդ եմ բնավորությամբ՝ կամակոր, եսասեր։
-Փաստորեն, Ռոլանդի համար հեշտ չէ քեզ հետ։
-Չէ, ոչ ոքի համար հեշտ չէր լինի ինձ հետ։ Ռոլանդը շատ հանդուրժող, զիջող տղամարդ է, ես մի քիչ ավելի բարդ եմ, բայց ընտանիքում «մինուսն» ու «պլյուսը» իրար լրացնում են, հիմա որ երեխան էլ կա, երկուսով մեկին ենք խնամում ու լրիվ ուրիշ հարաբերություններ են մեզ մոտ՝ ավելի խաղաղ ու հաճելի։
-Ի՞նչը կարող է վեճի թեմա դառնալ Ձեզ մոտ։
-Մենք ծայրահեղ տարբեր ճաշակներ ունենք, դա երբեմն բերում է վեճի։ Մենք, իրոք, շատ տարբեր մարդիկ ենք։
-Իսկ ի՞նչն է ձեզ միավորում։
-Միանշանակ սերը։ Սերը և մահը, երբ գալիս են, չեն հարցնում՝ ում մոտ գալ, ում մոտ՝ ոչ։ Մենք իրար սիրում ենք ու այդ սիրո վրա էլ կառուցվում են մեր հարաբերությունները՝ սեր, հարգանք, ընտանիք, երեխա և, իհարկե, կարիերա։ Ամեն հայ տղամարդ չի թողնի, որ իր կինը երգի։
-Քո ասպարեզը շատ ավելի շատ է խանդի տեղիք տալիս։ Այս առումով հաճա՞խ եք վեճեր ունենում։
-Երբ երեխա է լինում ընտանիքում, դա էլ է անցնում։ Առաջ շատ-շատ էին խանդի տեսարանները թե՛ իմ, թե՛ իր կողմից, հիմա իրար վստահում ենք։ Սկզբում բոլորն էլ անցնում են այդ փուլը։
Պիտի ասեմ, որ ես էլ էի շատ խանդում, որովհետև ինքը սիրուն-սիմպատիչնի տղա է։) Միշտ էլ կարող է իրեն խանդելու առիթ լինել, պարտադիր չէ ինքն ինչ-որ մեկին «աչքով-ունքով» անի, կարող են իրեն անել։ Չնայած ինքը շատ հեռու է նման բաներից։ Ռոլանդը տեսակով միասեր է, դա չեմ ասում որովհետև իմ ամուսինն է, իսկապես այդպես է։ Մենք ընդհանուր առմամբ 8 տարի ենք միասին, ես մի օր չեմ նկատել որ կողքերը նայի։ Միգուցե իմ նման աղջիկ է իր կողքին, դրա համար։) Ես շատ ուրախ եմ, որ Ռոլանդն այդպիսին է, շատ դժվար է, երբ կինն անհանգստանում է, թե իր տղամարդն ուր է, ում հետ։ Մի խոսքով՝ բախտս բերել է։)
Զրույցը՝ Ամալյա Հովհաննիսյանի
