Գուցե շատ առումներով մենք պատմությունից դասեր չենք քաղել, բայց մի հարցում վստահ դասը լավ ենք սովորել. էսօր գուցե մեզ ցեղասպանության կարող ենք ենթարկել մենք ինքներս, մեր ներսում, բայց ոչ երբեք թշնամին. հարյուր տարի առաջ, երբ չորս ասկյար, կարող էր հիսուն հայ տղամարդու քշել անապատ ու կոտորել, նրանք էլ դիմադրության ոչ մի նշույլ ցույց չտային, չգիտես ինչու գերադասելով խոնարհ մահ, էսօրվա հայ տղամարդը կպայքարի մինչև վերջին կաթիլ արյան քամվելը, թեկուզ քարով կկռվի, իր հետ էլ էս հիսունից քսանհինգին կտանի, գերադասելով արժանապատիվ մահ:
Մենք պատմությունից դեպքեր ունենք, երբ հայ տղամարդը 500 տարվա վաղեմություն ունեցող վրեժ է լուծել թշնամուց, ցեղասպանությունից ընդամենը 100 տարի է անցել, մենք մեր վրեժը վաղ թե ուշ լուծելու ենք, մնում է էս վերջին քառօևյա պատերազմում զոհված առյուծներից շատ ծնենք...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել