«Թեմուրանոց»-ի ֆիրմային ուտեստն էր` սև կլոր թավաների մեջ տապակած կարտոֆիլը` բարակ կտրատած նրբերշիկով (սարդելկա) և այդ ամենը համամված աղացած կարմիր պղպեղով: Մեկ չափաբաժինը հենց այդպես էլ կոչվում էր` մի «թեմուր», ու այդպես էլ պատվիրվում էր սպասասեղանի մոտ կանգնած պանդոկապան Թեմուրին: Թավաները երեք տեսակի էին. փոքրը` երկու չափաբաժին (կամ երկու «թեմուր»), միջինը` չորս և մեծը` վեց: Իհարկե, խոհարարական առումով` դա շատ պարզունակ մի կերակուր էր, բայց մատչելի, համեղ ու կշտացնող` էլ ի՞նչ էր հարկավոր այն ժամանակվա երիտասարդության համար:
Գարեջուրը լցնովի էր` մեկ, երկու կամ երեք լիտր ապակյա տարաներով (բալոններով), որոնք դու ինքդ պետք է բերեիր սպասասեղանից` քո սեղանին, նոր այստեղ արդեն լցներիր գարեջուրը բաժակների մեջ: Իսկ գարեջրի տարաները լցվում էին ոչ միանգամից, այլ դրվում էին «հերթի», քանի որ փրփուրը շատ էր լինում ու տարան լցվում էր ընդատումներով` մինչև որ փրփուրը պակասի: Այդպիսին էր երևանյան «Թեմուրանոց»-ը` այն ժամանակվա երիտասարդների սիրված վայրերից մեկը, որտեղ իհարկե սեղանի շուրջը անվերջանալի էին նաև ընկերական բազմաբնույթ զրույցներն ու քննարկումները:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=951175331663666&set=a.500519483395922.1073741831.100003136245699&type=3&theater
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել