Ես ուրախ եմ , որ համը հանող հրամանատարները արդեն իսկ ստանում են իրենց արժանի պատիժը , ամեն զորամասի հրամանատար պետք է գիտակցի որ ինքը առաջին հերթին ծնող է զինվորի համար , իսկ հետո հրամանատար: Ես մտածում եմ , որ ցանկացած իրավիճակից կա լուծում, բայց ոչ ծեծի ենթարկել զինվորին՝ չկատարածի համար կամ չարածի համար , մեղքը բարդել համեստ զինվորի գլխին, պատճառաբանելով , որ ստում է : Հայկական բանակին նման հրամանատարներ պետք չեն , Մեզ պետք են հասկացող և ընկալող հրամանատարներ` պետք են գիտակցող և գիտակից առաջին հերթին զինվորին որպես ծնող մոտեցող , սակայն վերջիններիս թիվը տարիների ընթացքում քչանում են : Ես նաև չեմ պաչում ու դնում իմ ճակատին , այն զինվորներին , ովքեր համը հանում են , նմաններին չեմ մեծարում, բայց չարժե 2 տարվա համար գործել դատական ոճով , հասկացնելով կհասկանանք, որ այդ համը հանողն էլ է լավ զինվոր:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել