Ռուս–թուրքական կոնֆլիկտից ուրախանալու առիթներից մեկը

Պաշտոնական տվյալներ

Ռուսաստանից Թուրքիա տարեկան այցելում է (էր) 4 մլն. զբոսաշրջիկ, ովքեր ընդհանուր հաշվով ծախսում էին մոտ 10 մլրդ., այո, այո, 10.000.000.000 $, այսինքն՝ մեկ մարդու հաշվով միջինում մոտ 2.500 $ փող Անթալիայում, Կեմերում, Ստամբուլում, Անկարայում և այլն:

Երեկ ՌԴ արտգործնախարար Դ. Լավրովը կոչով դիմեց ռուսաստանցիներին, ասելով. «Մենք խորհուրդ չէինք տա այլևս հանգստանալու գնալ Թուրքիա»: Իսկ դա նշանակում է, որ խորհրդին կհետևի մոտ 3.5 մլն մարդ, եթե ոչ ավելին:

Ո՞ւր կարող են գնալ այդ մարդիկ։
Եթե այդ 3.5-ից թեկուզ 0.5 մլն զբոսաշրջիկ գա Հայաստան և ծախսի միջինում ոչ թե 2.500 $, այլ 1.500 $ (իսկ այդքան փող ծախսելու տեղեր հաստատ կան), ուրեմն կստացվի... 500.000 մ. x 1.500$ =750.000.000 $ տարեկան գումար կմտնի մեր Երկիր:
Դա ի՞նչ է նշանակում` զարգացած ինֆրոստրուկտուրաներ, գովազդային մեծ շուկա, հուշանվերների, ոչ շատ բարձր մակարդակի տեղական խմիչքի, ուշ փչացող սննդի և բազում այլ բաների արտադրություն, միջազգային միջին կարգի հագուստի բրենդների էլ ավելի ներկայացուցչություններ, էդ ամենից բխող աշխատատեղեր և բազում այլ թվարկելի բաներ:

Իսկ մենք ընկած... սահմանադրություն, հանրաքվե, նստացույց, կապույտ գիծ, մանուշակագույն կամեռա, տելեշոու և նման բաներով ենք լցնում մեր քաղաքական օրակարգը, ասես թե աշխարհում ամեն ինչ գնում է բնականոն հանդարտ հունով:
Կարծում եմ՝ երկրի ղեկավարության ամենաբարձր մակարդակով է պետք զբաղվել էս հարցով՝ ի հակառակ «տասոֆկա» անելուն:

Հա, ի դեպ, ռուս–թուրքական կոնֆլիկտից ուրախանալու առիթներից մեկը սա ա, այլ ոչ թե՝ ուուուխ, հեսա հողերը հետ կտան, ու գնաաաաց, դե տեսեք՝ ինչ ենք անելու...