Հայդուկապետ Հրայր Դժոխքի ծածկանունն Ուրվական էր: Նա գիշերներն առանց ֆիդայիների, գյուղական շորեր հագած, միայնակ շրջում էր գյուղից գյուղ ու քարոզում միասնական զանգվածային ապստամբություն:
Չարենցն իր հայտնի «Պատգամ» ակրոստիկոսում, որտեղ կա «Ով հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է» միտքը, օգտագործել է Հրայր Դժոխքի ճառերի բնաբանը:
Հրայրն ասում էր. «Ոչ փառք, ոչ հանգիստ, ոչ հաշիվ։ Ֆիդային պիտի մեռնի գնդակից, կախաղանի վրա կամ բանտի մեջ, եթե հավատարիմ է իր ուխտին»։
Ինքը ընկավ հենց գնդակից: Ականատեսների վկայությամբ՝ Հրայրի մահը վրա է հասել վիրավոր Սեպուհին օգնելու ժամանակ: Ուժ չունենալով ինքնուրույն նահանջել՝ Սեպուհը պատրաստվում է ինքնասպան լինել: Բայց Հրայրը չի թողնում, փորձում է մարտի դաշտից հանել ընկերոջը և սպանվում ճակատին դիպած գնդակից: Սեպուհը փրկվում է:
Ասում են՝ Հրայրն է մտցրել սրի և խաչի վրա ֆիդայինների երդվելու արարողությունը։
