Exclusive
Հեռուստամեկնաբան Վահե Ղազարյանին շատերը ճանաչում են որպես լուրերի խիստ հաղորդավար, այնինչ ընտանիքում նա բոլորովին այլ մարդ է։ BlogNews.am-ն օրերս հյուրընկալվել էր Վահեի տանը, որտեղ ոչ միայն լուսանկարեցինք նրա ընտանիքին, այլև հետաքրքիր զրույց ունեցանք Վահեի և կնոջ՝ Լուսինեի հետ։ 12 տարվա համատեղ կյանքը նրանց բավականին ներդաշնակ է դարձել, սակայն հասցրեցինք ֆիքսել նաև վիճելի թեմաները։) Վահեն 2 երեխա ունի՝ 11–ամյա Վիկան և 6-ամյա Էրիկը, ովքեր մեր ֆոտոշարքի ընթացքում առաջին անգամ հայրիկին տեսան խոհանոցում։)
-Վահե, էկրաններից ընկալվում եք որպես խիստ մարդ, որոշ գնահատականներով՝ նույնիսկ առանց էմոցիաների։ Առօրյա շփման մեջ դժվար է Ձեզ այդպիսին ընկալել։ Իսկ տանն ինչպիսի՞ն եք, նույնքան խի՞ստ եք։
Վահե - Խստությունը, որ երևում է էկրաններից, մեծապես պայմանավորված է հաղորդման ձևաչափով։ Տանը ևս ինչ-որ չափով խստություն կա, քանի որ կարգապահությունը շատ եմ կարևորում, կարծում եմ՝ երեխաները պետք է զգան, որ նունիսկ այս տարիքում իրենք հաշվետու են իրենց արարքների համար, այլապես կգա մի փուլ, երբ կդառնան անկառավարելի։
- Փաստորեն, այն հայրերից չե՞ք, ովքեր երես են տալիս երեխաներին։
Վահե - Չէ, լինում են նման դեպքեր, հատկապես՝ որդուս մասով, սակայն երբ նա անցնում է սահմանը, մի հայացքը բավարար է, որ ինքնակարգավորվի։
- Ինչո՞վ է պայմանավորված Էրիկի հանդեպ ավելի մեղմ լինելը, շա՞տ էիք ցանկանում տղա ունենալ։
Վահե - Էրիկի և Վիկայի տարիքային տարբերությունը 4 տարի է, այս դեպքում ավելի կարևոր գործոն է նրա կրտսեր լինելը։ Վիկայի դաստիարակությամբ մանկուց մայրն է ավելի շատ զբաղվել։ Տղա երեխան մի քիչ ուրիշ է։)
Լուսինե - Այսպես ասում է, բայց գնալով իր մոտ փոխվում է դա, զգում է, որ աղջիկն իրեն թիկունք է լինելու։)
Վահե - Գուցե 2 տարուց բալանսը փոխված լինի։
-Հայրերն ավելի խանդոտ են լինում աղջիկ երեխաների հանդեպ։ Որպես հայր՝ սեփականատեր ու խանդո՞տ եք ։)
Վահե - Չէ, դեռևս նման բան չկա։
Լուսինե - Դա մամայի հանդեպ կա, մինչև աղջիկը մեծանա:) Թեև ժամանակի հետ քչանում է։
-Ինչպե՞ս կարողացաք դա հաղթահարել։
Լուսինե - Շատ դժվարությամբ՝ տասը տարի պահանջվեց։ Ժամանակին խանդի տեսարանները շատ էին, Վահեն անընդհատ ինձ փորձությունների էր ենթարկում, հետո աստճանաբար հասկացավ, որ դրա կարիքը չկա։
Վահե - Եթե ես նվիրվեցի, դա մինչև կյանքի վերջ է, եթե թշնամացա՝ նույնպես։ Ծայրահեղություններ ունեմ։ Սերը վստահություն է, սակայն ես խորհրդային ժամանակաշրջանի դաստիարակություն եմ ստացել, ու ծնողների դաստիարակությունից բացի՝ էական նշանակություն է ունեցել նաև բակի դաստիարակությունը։ Ես սիրում եմ 7 չափել, 1 կտրել և հավատում եմ միայն իմ աչքի տեսածին։
-Ընտանեկան վեճեր ունենում են բոլորը: Ձեր տանն ի՞նչը կարող է կոնֆլիկտի առիթ հանդիսանալ։
Վահե - Թեմաները կարող են տարբեր լինել, սակայն կարևորն այն է, որ մեր վեճերը կոնստրուկտիվ են։ Մեր վեճերը կոնկրետ խնդրի վերաբերյալ են լինում, այս տասներկու տարիների համատեղ կյանքի արդյունքում սկսել ենք ավելի հեշտ ճանաչել իրար ու գալ կոմպրոմիսի։ Իրականում վեճերը շատ կարևոր են և կարող են շատ արդյունավետ լինել։
- Ո՞վ է ավելի շատ զիջում Ձեր ընտանիքում:
Վահե - Փոխադարձ է։ Եթե վեճը հասնում է նրան, որ պետք է վնասի դիմացինիդ արժեքային համակարգին, դու պետք է առաջինը զիջես և հակառակը։ Սակայն վերջին ժամանակահատվածում անցել ենք այդ փուլերը։
-Երեխաների դաստիարակության հարցում ի՞նչն եք առաջնային համարում։ Այս հարցի վերաբերյալ տարաձայնություններ ունենո՞ւմ եք Ձեր կնոջ հետ։
Վահե - Էրիկի դեպքում Լուսինեն դեմ է, որ շատ եմ երես տալիս նրան, Վիկայի հարցում հակառակը՝ ասում է, որ շատ խստապահանջ եմ։ Մեր մոտեցումներն են տարբեր։
Լուսինե - Ես ասում եմ, որ պետք չէ դնել այդ տարբերությունը, հատկապես, որ աղջին ինչ կյանք տեսնում է, հայրական տանն է տեսնում:) Այլ տարաձայնություններ չկան։
Վահե - Մեզ համար կարևորն ազնվությունը, պարկեշտությունը, կարգապահությունն է, որի դեպքում միակարծիք ենք։
-Վահե, երբ մի քանի լուսանկար անելու համար մեր խնդրանքով գնացիք դեպի խոհանոց, Ձեր որդին զարմացավ։ Նույնիսկ իմացանք, որ առաջին անգամ է Ձեզ տեսնում միրգ կտրելիս։ Խոհանոցում լինել կտրակաապես հրաժարվո՞ւմ եք։
Վահե -Կարող եմ ձվածեղ պատրաստել, թեև ամուսնությունից հետո պատրաստելու կարիք չի եղել:) Սուրճ պատրաստում եմ ինձ համար։
-Իսկ Ձեր կնոջ հանդեպ պահանջկո՞տ եք։
Վահե -Չէ, ինքը շատ համեղ է պատրաստում, ես էլ պահանջներ չեմ ներկայացնում։
-Կենցաղային այլ հարցերով զբաղվո՞ւմ եք։
Վահե -Ես ընդհանրապես չեմ սիրում տանն անսարքություններ վերացնել։ Հնարավոր է՝ պտուտակը ձգելու կարիք լինի, ես ասեմ՝ դուռը փոխենք։
Լուսինե - Արդեն ես էլ չեմ դիմում այդ հարցերով:)
Վահե – Բայց օրինակ վերջերս բարեկարգեցի մեր բակը։
-Դուք միասին եք աշխատում (Լուսինեն «Սուր անկյան» ռեժիսորն է)։ Շատ զույգեր կարծում են, որ պետք է միմյանցից հանգստանալու հնարավորություն ունենան, մյուսներն էլ, ընդհակառակը, կարծում են, որ առօրյան միասին կազմակերպելն ավելի մեծ կապվածություն է ստեղծում։ Ձեր դեպքում դա օգնո՞ւմ, թե՞ խանգարում է հարաբերություններին։
Վահե -Աշխատանքի մեջ մենք մոռանում ենք ամեն ինչ, իսկ տանն ընդհանարապես չենք խոսում գործի մասին։ Այնպես որ, չի խանգարում։
-Իսկ ինչպե՞ս եք կազմակերպում Ձեր ընտանեկան ժամանցը։ Հասցնո՞ւմ եք բավականաչափ ժամանակ տրամադրել ընտանիքին, թե՞ զբաղվածությունն ու հոգսերն անում են իրենց սև գործը։
Վահե - Դա շատ դժվար է։ Ես հիմնականում տուն եմ գալիս ժամը 9-ին և երեխաներին 1 ժամ եմ տեսնում։ Նրանց դաստիարակությամբ հիմնականում Լուսինեն է զբաղվում, ինչի համար շատ շնորհակալ եմ և մինչև կյանքի վերջ շնորհակալ կլինեմ։ Ամեն դեպքում, շաբաթվա կտրվածքով փորձում ենք ինչ-որ տեղ գնալ, մեր ծնողների հետ հանդիպել։
Սիրում ենք նաև ընտանիքով գնալ բնության գիրկ։ Մենք շատ ենք սիրում լինել Շուշիում և առաջիկայում կրկին կգնանք։
-21-րդ դարի մեծագույն խնդիրն այն է, որ մենք աշխատում ենք, գումար վաստակում, սակայն ժամանակ չի մնում այն վայելելու համար։ Կարիերան շատ կարևոր է, սակայն ընտանիքին իր չափով ժամանակ տրամադրելը ևս անհրաժեշտ է։ Այս առումով չե՞ք ափսոսում, ցանկություն չունե՞ք կրճատելու աշխատանքի ժամանակը և այն տրամադրել ընտանիքին։
Վահե - Իհարկե ափսոսում եմ։ Ուղղակի ես 3 նախագիծ եմ իրականացնում, ընդ որում՝ երեքն էլ խնդրահարույց են և մեծ պատասխանատվություն, ջանք ու եռանդ են պահանջում։ Հիմա արդեն ամեն բան փոխվում է, այդ լարվածությունից մարդն ինքն է ցանկանում գնալ հանգստանալու, ընտանիքի հետ լինելու։
-Վահե, ժամանակին Ֆեյսբուքի Ձեր էջում շատ հուզիչ գրառում էիք արել՝ կապված երեխայի հետ, ով ցանկանում էր դառնալ տան հեռուստացույցը, որովհետև կարոտում էր ծնողների ուշադրությունը։ Մտավախություն չունե՞ք, որ գուցե Ձեր երեխաներն էլ են զգում այդ պակասը։
Վահե - Ես դա զգում էի, դա իմ սրտից էր բխում, դրա համար գրեցի։ Ես ուղղակիորեն պատկերացնում էի, որ աշխատանքային ծանրաբեռնվածության արդյունքում նման վիճակում կարող է լինել իմ երեխան։ Հիմա աստիճանաբար ստացվում է ընտանիքիս ավելի շատ ժամանակ տրամադրել։
Զրույցը՝ Ամալյա Հովհաննիսյանի
Լուսանկարները՝ Կարեն Հովհաննիսյանի
