Exclusive
Հաղորդավարուհի Լիլիթ Մուրադյանի ոճին BlogNews.am-ն անդրադարձել է։ Այս անգամ նրա հետ խոսել ենք ընտանիքի, կարիերայի, Յանա Դանիելյանի հետ վեճի մասին խոսակցությունների ու այլ թեմաների մասին։
Լուսանկարը՝ Խանդութ Պարույրյանի
-Լիլիթ, հեռուստատեսային ի՞նչ ճանապարհ եք կանխատեսում Ձեզ համար։
-Չլինել ծեծված դեմք և լինել լավ լրագրող, լավ հաղորդավար։ Իմ գերնպատակը երևալը չէ, թեև դա հաճելի է։ Ամեն ինչին կա չափ, որն անցնելու դեպքում քեզ սկսում են չսիրել։ Ես չեմ ստի ու ասեմ, թե մեծ ճանապարհ եմ տեսնում, որովհետև բոլորս էլ շատ լավ հասկանում ենք, որ Հայաստանը փոքր երկիր է, հեռուստատեսային ոլորտը շատ սուղ է, ու իմաստ չունի խոսել ինչ-որ անիրական երազանքների մասին։ Եթե ասեմ՝ հետագայում գնալու եմ արտերկիր ու դառնամ հայտնի լրագրող, սուտ կլինի։ Հարցն այն չէ, որ չեմ կարող, ուղղակի ես շատ եմ սիրում այն, ինչ ինձ շրջապատում է՝ իմ ընտանիքը, ամուսինը, տունը. աշխարհի ամենամեծ հաջողությունն ինձ չէր ստիպի թողնել այս ամենն ու վազել երազանքիս հետևից։
Այստեղ ես փորձում եմ դառնալ լավ հաղորդավար։ «Առավոտ լուսոն» տեղեկատվական-ժամանցային ծրագիր է ու քեզ չի դնում կաղապարների մեջ։ Ես այս տարիներին հնարավորություն ունեցա հարցազրույցներ անել այնպիսի մարդկանց հետ, որ չէի կարողանա անել, եթե ունենայի իմ հեղինակային հաղորդումը, թեև դա ևս լինելու է։
-Ձեր ամուսինը նույնպե՞ս իր ապագան չի տեսնում արտերկրում։
-Իմ ամուսինն աշխարհի ամենալավ ամուսինն է. երբեք իր կարծիքը չի պարտադրում ինձ։ Եթե ես հասկանամ, որ ամուսնուս հետագա գործունեությունը և մեր ընտանիքի ապագան կախված է իր՝ արտերկիր մեկնելուց, բնականաբար, ամեն ինչ կթողնեմ ու կգնամ իր հետ։ Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուրի կյանքում էլ լինում է մի պահ, երբ ասում է՝ ամեն ինչից հոգնել եմ, գնալու եմ էստեղից։ Ասում են՝ լավ է էնտեղ, որտեղ մենք չկանք, բայց դա հարցի լուծում չէ։ Մենք շատ կապված ենք մեր ընտանիքների հետ։ Այն, որ դու գիտես՝ քո բոլոր հարազատներն ընդամենը տասը րոպե հեռավորության վրա են գտնվում, ուժ է տալիս։ Ես կարիերիստ, մաքսիմալիստ մադկանցից չեմ, որ գնամ միայնակ, 100 դոլարով մեկ ամիս ապրեմ հանուն այն բանի, որ մի օր հաջողության կհասնեմ։ Ես չափից շատ եմ սիրում իմ կոմֆորտը և հոգեկան հանգսությունը։ Չեմ կարծում՝ դրսում այդքան հանգիստ կլինեմ։ Սակայն չեմ ուզում հիմա ամպագոռգոռ խոսել։ Իհարկե, եթե շատ լավ առաջարկ լինի, գուցե և գնանք։
Լուսանկարը՝ Խանդութ Պարույրյանի
-Ասացիք, որ կլինի Ձեր հեղինակային հաղորդումը։ Կմանրամասնե՞ք։
-Կան նախագծեր, որոնք քննարկվել են և եթերում կլինեն հաջորդ եթերաշրջանում։ Այս պահին դեռ հստակ չէ և ավելին ասել չեմ կարող։
-Որպես հաղորդավարուհի ո՞րն եք համարում Ձեր թերությունը։
-Շատ են։ Ես ամեն օր տուն գնալուց հետո նայում եմ մեր, հաջորդ օրը՝ մեր գործընկերների եթերները։ Հնարավոր է՝ մի նախադասության մեջ մի քանի անգամ կրկնեմ նույն բառը, ինչն ինձ հանում է հունից, սակայն ուզում եմ բոլորին հիշեցնել, որ դա ուղիղ եթեր է։
-Իսկ ո՞րն եք համարում Ձեր առավելությունը։
-Սուտ կլինի, որ ասեմ՝ աշխատասեր եմ, բայց շատ պնդաճակատ եմ ու կարողանում եմ հասնել իմ նպատակին։
-Ցանկացած գնո՞վ։
-Չէ։ Երբեք չեմ ցանկանա ինչ-որ բանի հասնել ուրիշին վատություն անելով, բայց ուշ թե շուտ կհասնեմ նպատակիս։
Լուսանկարը՝ Խանդութ Պարույրյանի
-Դուք քանիցս նշել եք, որ բավականին բարդ բնավորություն ունեք։ Ո՞րն է Ձեր բնավորության ամենաբարդ գիծը։
-Ես հետ եմ վերցնում իմ խոսքերը։) Բոլորը ֆիքսվել են իմ այդ արտահայտության վրա, որովհետև իմ այդ հարցազրույցում ես եղա ավելի անկեղծ, քան կլինեն շատ-շատերը։ Յուրաքանչյուր ոք դիմացինի համար ունի բարդ բնավորություն։ Իմ ամուսինն ինձ համար աշխարհի ամենաթանկ մարդն է, բայց ինձ թվում է, որ ինքը շատ բարդ բնավորություն ունի, որովհետև ինչպես ասում են՝ «у каждого свои тараканы в голове»։ Հաճախ իմ կտրուկ լինելը ձևակերպվում է իբրև բարդ բնավորություն։
-Կա՞ մի բան, որ կուզեք փոխել, շտկել Ձեր բնավորոթյան մեջ։
-Ոչ։
-Նշեցիք, որ Վահեն էլ իր բարդություններն ունի։ Ո՞րն է նրա բնավորության ամենաբարդ գիծը։
-Մարդու հետ անընդհատ շփվելով՝ նոր բաներ ես բացահայտում։ Ոչ ոք պարտավոր չէ ամեն բան անել այնպես, որ դիմացինին դուր գա։ Եթե ես փորձեմ ինչ-որ բան փոխել իմ ամուսնու կամ իմ մեջ, կնշանակի, որ ես չեմ սիրի նրան այնպիսին, ինչպիսին սիրել եմ կամ չեմ լինի այն, ինչ կամ։ Իհարկե, ընտանիքում սկսում ես կոմպրոմիսի գնալ, օրինակ՝ ես գիտեմ, որ տվյալ բանը Վահեին զայրացնում է, չեմ անում, բայց դա չի նշանակում, որ ես փոխեցի իմ բնավորությունը, ուղղակի ձեռք ես բերում «քթածակ» ու փորձում ես այնպես անել, որ ավելորդ խնդիրներ չլինեն։
-Թվում է՝ Դուք քիչ կոմպրոմիսային մարդ եք, սակայն կարծիք կա, որ Վահեն այս առումով ազդեցություն է ունեցել Ձեզ վրա և ավելի կոմպրոմիսային եք դարձել։
-Այո, եթե մարդն ունի բնավորություն, տեսակ ու կարծիք, պետք է հավատարիմ մնա դրան։
Վահեն ինձ չի փոխել, Վահեն իմ կյանքի ամենաուրախ, ամենալուսավոր «ամենան» է։ Մենք ի սկզբանե իրար շատ նման ենք եղել, նույնիսկ հորոսկոպի նույն նշանի տակ ենք ծնվել։ Թեև պիտի նշեմ, որ այդ նմանությունները միշտ բերում են կոնֆլիկտի. մեզանից յուրաքանչյուրը միշտ մտածում է, որ ճիշտ է։ Հաճախ մենք նույն բանի մասին տարբեր լեզուներով ենք խոսում ու չենք հասցնում հասկանալ, որ խոսքը նույն բանի մասին է։
Ոչ թե Վահեն է ինձ փոխել, այլ ամուսնությունն է մարդուն շատ փոխում, իհարկե Վահեի ազդեցությունն էլ կա ինձ վրա։ Նախկինում ես շատ կտրուկ ու ամբիցիոզ էի, իսկ այսօր հարցնում եմ Վահեի կարծիքն, ու եթե նա ասի՝ մի արա, չեմ անի։ Մեզանից յուրաքանչյուրը շատ է փոխել մյուսին։ Դա այլ բան է։
-Տեսակով լիդե՞ր եք։
-Այո։
-Ընտանեկան կյանքում դա խանգարո՞ւմ է։
-Ոչ։ Ես չեմ փորձում իմ լիդեր լինելն ինչ-որ կերպ ցույց տալ ընտանիքում։ Ես միշտ լիդեր եմ եղել, որովհետև տեսակով էդպիսին եմ, իսկ տանը կա տղամարդ, ու վերջին խոսքն իրենն է։ Թեև մեր տանը նման բան էլ չկա, մեզ մոտ շատ լավ, առողջ հարաբերություններ են։ Իհարկե, կա նաև մի բան, որ տանը գլուխը տղամարդն է, պարանոցը՝ կինը, սակայն եթե տեսակով լիդեր կինը փորձի իր լիդերությունը ցույց տալ նաև տանն ու ընտանիքում, նրա ընտանիքը երկար կյանք չի ունենա։
-Դուք միշտ ասում եք, որ հնարավոր չէ միշտ երջանիկ լինել։ Այս պահին Ձեզ ի՞նչն է խանգարում լիարժեք երջանիկ լինել։
-Ոչինչ։ Պետք չէ անընդհատ փնտրել երջանկություն, եթե ուզում ես երջանիկ լինել, եղիր այդպիսին։ Ես երևի ավելի հստակեցնեմ՝ ուրախ լինել և երջանիկ լինել տարբեր բաներ են։ Ես այսօր չեմ կարող ասել, թե շատ ուրախ եմ, բայց ես երջանիկ եմ. ինձ ոչինչ չի խանգարում երջանիկ լինել։ Եթե սպասես, երբեք երջանիկ չես լինի։ Հաջողակ մարդն արդեն երջանիկ է, բայց այդ զգացողությունը պահեր է տևում։
-Երբ Հայաստանում ընտանիք է կազմվում, բոլորը սպասում են այդ ընտանիքի համալրման մասին լուրին։ Դուք պլանավորո՞ւմ եք առաջիկայում երեխա ունենալ կամ չունենալ, թե՞ այն զույգերի շարքին եք դասվում, ովքեր կարծում են, որ դա պլանավորելու բան չէ։
-Եթե ուզում ես ծիծաղեցնել Աստծուն, պատմիր նրան քո պլանների ամասին։ Ամեն բան Աստծո Ձեռքին է։
-Վերջերս հրապարում եղավ, որ Ձեր քիթը վիրահատության կարիք ունի։ Դուք հա՞շտ եք Ձեր արտաքինի հետ, թե՞ կան բաներ, որոնք կցանկանայիք փոխել։
- Ես երբեք ուշադրության պակաս չեմ զգացել՝ սկսած դպրոցից։ Ինձ սիրել են, թե՝ ոչ, դա արդեն սուբյեկտիվ է։ Յուրաքանչյուրի մոտ էլ լինում են օրեր, երբ մեզ թվում է, որ ինչ-որ բան այն չէ, բայց ես երբեք չեմ ընկնում իմ արտաքինի հետևից։ Մի պահ կար, երբ կենտրոնացել էի, ինչպես ընթերցողներն են ասում, իմ մեեեեծ քթի վրա։
Ես համարում եմ, որ բավականին գեղեցիկ ամուսին ունեմ ու էլ չեմ տառապում մտքով, թե ինչն ինձ դուր չի գալիս իմ արտաքինի մեջ։ Եթե ունեմ նման ամուսին, երևի իր դուրն ամեն ինչ եկել է։
Լուսանկարը՝ Խանդութ Պարույրյանի
-Այսինքն՝ պլաստիկ վիրահատության չե՞ք գնա։
-Կփորձեմ հնարավորինս երկար երիտասարդ մնալ, բայց չեմ փոխի շուրթերս, քիթս։
-Խոսակցություններ կան, որ Դուք և հաղորդավարուհի Յանա Դանիելյանը վիճել եք և նախկինի պես մտերիմ չեք։
-Իմ և Յանա Դանիելյանի միջև երբեք վեճ չի եղել։
-Հիմա նախկինի պես մտերի՞մ եք։
-Ոչ, բայց դրա պատճառը վեճը չէ։ Երբ ամեն մարդ ստեղծում է իր ընտանիքը, շատ դժվար է նույն մտերմությունը պահել բոլորի հետ։ Նա ունի իր ընտանիքը՝ ամուսին, շատ սիրուն աղջիկ ու աշխատանք։ Ես ունեմ իմ ամուսինը, ընտանիքն ու աշխատանքը։ Չենք կարողանում առաջվա պես հաճախ հանդիպել, շփվել, բայց ծիծաղելի է ասել, որ վիճել ենք։
-Այժմ ընկերուհինե՞ր եք թե՞ ոչ։
-Ես և Յանա Դանիելյանը եղել ենք շատ լավ գործընկերուհիներ, որից հետո եղել ենք շատ լավ ընկերուհիներ, կարծում եմ՝ հիմա էլ շատ լավ մտերիմներ ենք։
-Ինչ-որ բան կցանկանա՞ք ավելացնել։
-Ես հարգում եմ բոլոր ընթերցողներին, բոլոր նրանց, ովքեր ունեն իրենց կարծիքը։ Խոսքս ուղղում եմ տարիքով ավելի մեծ ընթերցողներին. եթե դուք չեք սիրում ինչ-որ մեկին, մի սիրեք, պարտավոր չեք սիրել, եթե ձեզ տանջում է հարցը, թե ոնց կարող էր Վահեի պես սիրուն տղան «առնել» աշխարհի ամենագեշ աղջկան, որը ես եմ, ես կիսում եմ ձեր վիշտը, բայց ակնհայտ ցույց տալ նախանձը ծիծաղելի է։ Երբ ինչ-որ մեկի համար այս կամ այն մարդը հետաքրքիր չէ, նա շրջանցում է այդ մարդուն։ Ժամանակին կարդում էի բոլոր մեկնաբանություններն ու նույնիսկ լացում, հիմա Վահեն թույլ չի տալիս, որ կարդամ։
Ինձ համար այնքան ցավալի չէ, երբ 16-17 տարեկան աղջիկն է գրում, որ ես գեշ եմ, գոռոզ ու ինքնասիրահարված, որքան այն, երբ դա գրում է հասուն, մայրիկիս, տատիկիս տարիքի կինը, ով ունի երեխաներ։ Երիտասարդ աղջիկներին չար, անեծքի հավասար բաներ գրելն ուղղակի ամոթ է։ Այդ մեկնաբանություններից մեզանից ոչ ոք ո՛չ դժբախտանում է, ո՛չ էլ տգեղանում։
Զրույցը՝ Ամալյա Հովհաննիսյանի
