Exclusive
Դերասանուհի, հաղորդավարուհի Մերի Մակարյանը միշտ քննադատությունների կիզակետում է։ Նրա՝ Գավառի պետական համալսարանը չավարտելուց մինչև իրական կյանքում էլ բացասական մարդ լինելը միշտ քննարկվում է։ Այս և մի շարք այլ հարցերի մասին BlogNews.am-ն անկեղծ զրույց է ունեցել Մերիի հետ և հետաքրքիր ֆոտոշարք անցկացրել։
-Այժմ նկարահանվում եք «Լույսի պահապանը» հեռուստասերիալում։ Ձեր այս կերպարն ինչո՞վ է տարբերվում մյուսներից։
- Որպես այդպիսին ես միայն մեկ դեր եմ ունեցել՝ «Դժվար ապրուստում» Մերիի կերպարը, քանի որ «Հարազատ թշնամիում» այդպես էլ չհասկացա իմ միսիան. այն չհասավ իր վերջնակետին։ Ինչ վերաբերում է նոր կերպարիս, էստեղ ևս շատ բաներ դեռ պարզ չեն, միայն գիտեմ, որ կրկին բացասական կերպար է. համարձակ աղջիկ է, ով սիրում է փող և հայրստություն։
- Ընդհանրություններ ունե՞ք։
- Ոչ, ես հանուն փողի չեմ կարող անցնել ամեն ինչի վրայով։
- Ձեր հարցազրույցներից մեկում նշել էիք, որ հնարավոր չէ՝ դերասանն ինչ-որ ընդհանրություն չունենա կերպարի հետ։
- Գուցե ունեմ ընդհանրություն՝ համարձակությունը, սակայն իմ համարձակությունն ավելի հաճախ երևում է արտաքուստ։ Ես կարող եմ համարձակ պաշտպանել իմ շահերը, սակայն երբ շատ ավելի կարևոր տեղերում պիտի համարձակ լինեմ, ես զիջում եմ։
- Նշեցիք, որ «Հարազատ թշնամիում» Ձեր կերպարը չհասավ իր հանգուցալուծմանն, ու ինչ-որ առումով անսպասելի դուրս եկաք նախագծից։ Նման իրավիճակներ ստեղծվում են, երբ կա կոնկրետ պատճառ (կոնֆլիկտ, երկրից մեկնել և այլն)։ Այս դեպքում ի՞նչն էր պատճառը։
-Ի սկզբանե, այդպես որոշված չէր, ուղղակի ես հասկացա, որ այդտեղ անելիք չունեմ։ Չէի կարողանում ինձ գտնել. դա այն չէր, ինչ ես ուզում էի։ Հարցն այն չէ, որ պիտի խաղամ միայն այնտեղ, որտեղ ուզում եմ, պարզապես հոգեպես լավ չէի զգում ինձ։ Հասկանում էի, որ կերպարն այդքան էլ ասելիք չունի, զարգացված չէր սցենարիստի կողմից և որոշեցի դուրս գալ։ Չէի ուզում իջնել այն պլանկայից, որը սահմանել էի «Դժվար ապրուստում»։ Գոնե մի քիչ վայելեցի այդ փառքը։
-Դո՞ւք եք խնդրել, որ դուրս գաք սերիալից։
- Այո։
-Մերի, «Դժվար ապրուստը» Ձեզ տվեց և՛ դրականը, և՛ բացասականը։ Ձեզ մինչ օրս ասոցացնում են Ձեր կերպարի հետ։ Սովորաբար կերպարների նույնացումը սերիալի ավարտից կարճ ժամանակ անց վերանում է։ Ի՞նչը խանգարեց, որ հեռուստադիտողները Ձեզ ընկալեն այդ կերպարից դուրս։
- Որովհետև շատ լավ էի խաղում։ Տեսեք, ես հիմա համարձակ պատասխան տվեցի, բայց իրականում այդպես չեմ կարծում։ Այո, ինձ ասել են, որ ես շատ լավ եմ խաղացել, մտել կերպարի մեջ, բայց իրականում այն, ինչ արեց Մերին սերիալում, կյանքում Մերին երբեք չի կարող անել։
Միևնույն ժամանակ, ուզում եմ նաև մի շատ կարևոր հարցի մասին խոսել. այսօր մենք չունենք հնարավորություն տարբերվելու մեր առօրյա կյանքում։ Նույն հագուստով, շպարով, վարսահարդարմամբ ինձ կարող են տեսնել և՛ հեռուստասերիալում, և՛ սուպերմարկետում, և՛ սրճարանում։ Իմ շարժուձևը ևս նույնն է, որովհետև նախապես մեզ հետ չեն աշխատում, մեզ չեն փոխում՝ դերին համապատասխան։ Ես կարդացել եմ՝ արտասահմանյան ֆիլմերում հոգեբանական ինչ աշխատանք են տանում դերասանի հետ, բացատրում են նրա դերի իմաստը, նրա համար հատուկ շորեր են կարում, շպար, վարսահարդարում են որոշում։ Մեզ մոտ կա այդ ամենը։
Ամեն դեպքում պետք է խնդրեմ, որ մարդիկ հանգիստ լինեն. ամենավատ բանը, որը Մերին արեց ֆիլմում՝ մարդասպանությունն էր, ես հաստատ չեմ կարող մարդ սպանել։
- Ձեզ խանգարո՞ւմ են այդ խոսակցությունները։
- Իհարկե, ես ծանր եմ տանում մի քանի օր, մի քանի շաբաթ, բայց հետո օգնում են դրական մեկնաբանությունները, փողոցում ժպտացող մարդիկ։ Հիմա արդեն «Վեցերորդ զգայարանի» հետ կապված են շատ արձագանքները։ Կա բարձր ռեյթինգ նաև նրա շնորհիվ, որ ես եմ վարում։ Մարդն ամեն ինչի հետ համակերպվում է. ժամանակ է պետք։
- Խնդիր ունե՞ք հեռուստադիտողներին ապացուցելու, որ կարող եք ներկայանալ նաև բարի կերպարով։
- Ես կուզեի լինել դրական կերպարում։ Չգիտեմ ինչու, մարդիկ մտածում են, որ ինձ չի սազում, ես չեմ կարող, բայց ես ուզում եմ ամեն դեպքում փորձել։ Այն մարդիկ, ովքեր մտածում են, որ ես իրական կյանքում էլ եմ վատը, բառ կար՝ «стерва», միևնույն է, մտածելու են, որ ես վատն եմ, որքան էլ իրականում տանջվեմ, լացեմ։ Ես ապացուցելու ոչինչ չունեմ։ Միայն ինքս ինձ ապացուցելու խնդիր ունեմ, որովհետև դերասանը պետք է կարողանա խաղալ տարբեր դերեր։
- Անդրադառնանք «Վեցերորդ զգայարանին». Դուք հավատո՞ւմ եք գուշակություններին։
- Այո։ Կան մարդիկ, ովքեր կարող են շատ ավելին տեսնել, քան մենք՝ սովորական մարդիկս։ Դա գիտություն է և համապատասխանում է իրականությանը. հավատացեք այս ընթացքում իմ փորձին։
- Ձեզ համար ինչ-որ գուշակություն արե՞լ են։
- Այո, եղել են դեպքեր։ Նկարահանումների ընթացքում ամեն վայրկյան կարող է մի բան ասեն։ Վերջերս հեռախոսով խոսում էի մեր նոր փորձագետի՝ Անիի հետ, ասաց՝ ես անընդհատ տեսնում եմ, որ մենք բոլորս գալիս ենք քո հարսանիքին, այնպես որ, պատրաստվիր։ Ասացի՝ սիրով:)
- Կհամաձայնեի՞ք լինել հերոսների փոխարեն։
-Միանշանակ։ Երբ ես ստացա հաղորդումը վարելու առաջարկը, պրոդյուսեր Հրաչ Մուրադյանին ասացի, որ ես կուզեմ հայտնվել այդ աթոռին։
- Շարունակ քննարկվում է հարցը, որ ընդունվել եք Գավառի պետական համալսարան ու չեք ավարտել։ Ինչո՞ւ էիք ընդունվել հենց Գավառի պետական համալսարան և ինչո՞ւ չեք ավարտել այն։
-Ես շատ ցավում եմ, որ Գավառ անունն այդքան ցածրից է դիտվում։ Դա Երևանի պետական համալասարանի Գավառի մասնաճյուղն է, որտեղ կարելի է սովորել. եթե այն Գավառում է, չի նշանակում, որ ցածր է։ Ես չեմ ամաչում, որ ընդունվել և սովորել եմ այնտեղ։ Ես սովորել եմ հեռակա համակարգով՝ ժամանակի սղության պատճառով։ Ինչ վերաբերում է իմ ավարտելուն, ցավում եմ, որ չարախոսները տարածում են սուտ ինֆորմացիա, թե ես, լինելով անգրագետ, չկարողացա ավարտել համալսարանը։ Փառք Աստծո, բոլորը լսել են իմ խոսքը, ինչն ինձ համար ամենակարևորն է։ Պարզապես առաջին տարին, ունենալով շատ մեծ զբաղվածություն, մոռացել էի գնալ երկրորդ պետական քննությանը։ Վերահանձնմանը կտրվեցի, որովհետև պատրաստ չէի ու չէի դիմել որևէ մեկին, որ ինձ նշանակեն։ Եթե ասեմ, թե երկրորդ տարում ինչու չավարտեցի, կրթության համակարգում շատ մարդիկ կտուժեն։ Չեմ ուզում ծավալվել, այո, ես ավարտել եմ երրորդ տարում, բայց ոչ անգրագիտության պատճառով։
-Ինչու Երևանում չհեռակայեցիք, չէ՞ որ Ձեզ համար ավելի հեշտ կլիներ։
-Ուղղակի որոշեցի այնտեղ ընդունվել, դա ևս հաստատություն է, որտեղ մարդիկ կարող են սովորել։
- Ունեք երաժշտական կրթություն. հնարավո՞ր է՝ մի օր ներկայանաք որպես երգչուհի։
-Միշտ ասել եմ՝ երբեք, թեև ոչ ոք չգիտի՝ վաղն ինչ լինի։ Երաժշտական կրթությունը շատ քիչ է երգչուհի դառնալու համար։ Երգչուհիները շատ են, գոնե ես իմ գործով զբաղվեմ։
- Ձեր և Միհրան Ծառուկյանի սիրավեպի մասին խոսում էին քաղաքի բոլոր անկյուներում։ Միհրանը հերքում էր, իսկ Դուք չէիք մեկնաբանում այդ լուրերը։ Կարծիք կար, որ փորձում էիք թաքցնել հարաբերությունները։ Ինչո՞ւ։
- Եթե ես չեմ ուզում խոսել իմ անձնական կյանքի մասին, անպայման չէ, որ լուրը համապատասխանի իրակնությանը։ Երկու տարբերակն էլ հնարավոր է։ Դա արդեն անցած թեմա է, ով ինչպես ուզում է, թող հասկանա։ Ես իսկապես չեմ ուզում խոսել անձնականիս մասին։
- «Ֆուլ հաուսի» շուրջ ծավալված կոնֆլիկտի ժամանակ Միհրան Ծառուկյանը շատ բան ասաց, սակայն մի արտահայտություն առավել քննարկվեց՝ «Հանրությանը քաջ հայտնի է իմ և Մերի Մակարյանի անցած ճանապարհը, անցյալը, ներկան և «բարի» համբավը. չեմ ցանկանում ընդլայնվել... Մի՛ ստիպեք ասել այն, ինչ ես ինձ երբեք թույլ չեմ տվել»: Ինչ նկատի ունե՞ր նա, ի՞նչ կարող էր ասել, որ չասաց։
-Դա իրենից պետք է հարցնեք։ Ինչ իմանամ՝ նա ի՞նչ նկատի ուներ։
- Ամեն դեպքում երկար ժամանակ գոնե ընկերներ եղել եք, որովհետև ձեզ հաճախ էին տեսնում միասին, Միհրանը ներկա էր եղել Ձեր տարեդարձի երեկույթին։ Չե՞ք ենթադրում՝ ինչ կարող էր նա ասել Ձեր մասին, որի մասին, իր խոսքով, իրեն թույլ չտվեց ասել։ Հետո դա քննարկե՞լ եք իր հետ։
-Ոչ։
-Առհասարակ չե՞ք հանդիպել, թե՞ դա չեք քննարկել։
-Ես հրաժարվում եմ առհասարակ հնչեցնել նրա անունը։ Չեմ ուզում, որ իմ հարցազրույցներում նրա մասին որևէ բան լինի։
-Տեսնելով «Ֆուլ հաուսի» նախագծի հաջողությունը՝ ափսոսո՞ւմ եք, որ չեք ընդգրկվել դերասանական կազմում։
- «Վեցերորդ զգայարանի» առաջարկն ավելի վաղ էի ստացել, ուղղակի կուզեի ինձ փորձել այդ ժանրում, որովհետև սիրում եմ։ Մյուս առումներով մտածում եմ՝ ուրեմն այդպես պետք է լիներ և ներում եմ բոլոր նրանց, ովքեր սխալվել են իմ հանդեպ։
- Ձեր հարցազրույցներում քանիցս նշել եք, որ իրական սերը զոհողություն է։ Ի՞նչն է Ձեզ ստիպել գալ այդ եզրահանգմանը։
- Սերը. ուրեմն սիրել եմ, եթե կախել եմ գլուխս ու զոհողության եմ գնացել։ Հարաբերությունների մեջ առանց փոխզիջման, զոհողության զույգը երբեք չի կարող ներդաշնակ, հասկացված ու հարգանքով լինել։
-Ի՞նչ զոհողության եք գնացել հանուն սիրո։
-Իմ զոհողությունների մասին խոսել առայժմ չեմ ուզում։ Հետո կերևա, թե իրականում ինչ կորցրեցի ու ինչ ձեռք բերեցի։ Պետք է այնքան սիրես ու տրվես, որ պատրաստ լինես այդ զոհողությանը։ Ես դեռ սպասում եմ իմ կյանքի ամենամեծ զոհողությանը։
- Մի առիթով ասել եք, որ չեք մնացել Ձեր երազին հավատարիմ։ Ի՞նչը խանգարեց։
- Կյանքը՝ իր անակնկալներով, հարվածներով... Կյանքն այնպես ընթացավ, որ ինձ մոտ չստացվեց հասնել իմ երազանքին։
- Ո՞րն էր այդ երազանքը։
- Ուզում եմ՝ այն դեռ գաղտնի մնա, իրականանալու դեպքում անպայման կասեմ։
- Ի՞նչ է Ձեզ պետք երջանկության համար։
- Եթե ասեմ ընտանիք ու երեխա, կկրկնվեմ։ Դա պետք է յուրաքանչյուր կնոջ։ Ինձ համար երջանկությունը պահեր են։ Ինձ մոտ մոլուցք է դարձել, որ ինձ հավատան մինչև վերջ։ Ոչ թե հավատան, որ ես լավն եմ, այլ իմ ասած յուրաքանչյուր խոսքին։ Դրա համար աշխատում եմ չստեմ։ Ինձ կերջանկացնի, որ ես հասկացված լինեմ, ինձ ընդունեն այնպիսին, ինչպիսին կամ, ունենամ մարդ, ով ինձ այնքան կգնահատի ու կսիրի ինձ, որ կփորձի ներդրում անել իմ մեջ ու եթե ինչ-որ բանում սխալ եմ, փորձի փոխել։
-Հաջողվո՞ւմ է չստել։
- Այո, ու այնքան հանգիստ եմ։ Բայց դեռ աշխատելու տեղ կա։ Այդպիսի մարդ չկա, որ օրվա մեջ մի քանի անգամ սուտ չխոսի՝ կենցաղային ստեր։ Ուրիշ պարագայում կարող է ուշանայի ու զանգեի, ասեի՝ խցանման մեջ եմ, հիմա որոշել եմ բացարձակ չստել։
- Այժմ ի՞նչ եք փնտրում, որ չեք գտնում։
- Հոգեպես բավարարվածություն։ Ինչ-որ մի բան պակասում է։ Եթե ունենայի ընտանիք, գուցե աշխատանքի ձգտեի։ Կյանքում ամեն ինչ պետք է բալանսի մեջ լինի, բայց քիչ դեպքերում է այդպես լինում։
- Ձեր հարցազրույցներից երբեմն տպավորություն է ստեղծվում, որ կգերադասեիք ունենալ ամուր ընտանիք, քան լավ կարիերա, աշխատանքային հաջողություններ Այդպե՞ս է։
-Ես շատ հաճելի գործ ունեմ. ինձ ճանաչում են, ես ապահովված եմ։ Ես մտածում եմ՝ ուրեմն այսպես պետք է լիներ։ Դա ինքնըստինքյան է ստացվել։ Ես ամուսնանալու բազմաթիվ հնարավորություններ եմ ունեցել, բայց չի ստացվել, իսկ սա ստացվել է։
-Այս տարի կդառնաք 30 տարեկան։ Սա այն տարիքն է, երբ կանայք ավելի շատ են մտածում մայրանալու մասին։ Հաճա՞խ եք մտածում այդ մասին։
-Ինձ մոտ դա էտապով է լինում. վերջերս սկսեցի մտածել այդ մասին։ Յուրաքանչյուր կնոջ առաքելությունը մայրանալն է։ Կարծում եմ՝ ինձ էլ բախտ կվիճակվի, տարիքը կապ չունի։
- Երբևէ մտածե՞լ եք միայնակ մայրանալու մասին։
- Անկեղծ ասած՝ ոչ։ Դեռ այդքան անհույս չեմ։)
-Ի՞նչ կցանկանայիք ավելացնել։
- Կարդալով իմ մասին գրված բոլոր հոդվածներն ու մեկնաբանությունները՝ ուզում եմ ներողություն խնդրել բոլոր նրանցից, ում գուցե նեղացրել եմ։ Իսկ եթե դա գրված է զուտ ինձ վատություն անելու համար, կգա մի օր, երբ նրանք ինձնից ներողություն կխնդրեն։ Ես չեմ կարող լավը լինել բոլորի համար, ես հազիվ հասցնում եմ մտերիմներիս համար լավը լինել, նրանց համար մի լավ բան անել։
Ուզում եմ հասկանալ՝ ինչո՞ւ են գրում, որ շատ գոռոզ եմ, վատ մարդ եմ։ Ես շատ անգամ եմ փորձել այդ ամենը գտնել իմ մեջ։ Կարծում եմ՝ դա հաստատ դերից կախված չէ։
Զրույցը՝ Ամալյա Հովհաննիսյանի
Լուսանկարները՝ Կարեն Դավթյանի
Զգեստը՝ Անուշ Սահակյանի
Լուսանկարներն արվել են IVY Lounge Cafe-ում
