Հարուստ հայրիկներից մեկը մի օր վերցնում իր որդուն ու տանում գյուղ ցույց տալու համար այնտեղի կյանքը:
Նա ուզում էր իր որդուն ցույց տալ, թե ինչպիսի՞ն կարող է լինել աղքատ մարդկանցից մեկը:
Նրանք միասին բավական ժամանակ են անցկացնում մի աղքատ ընտանիքի հետ:
Տուն գալու ճանապարհին հայրը հարցնում է որդուն. «Դու տեսա՞ր, թե նրանք ինչքան աղքատ էին: Ի՞նչ սովորեցիր նրանցից»:
Որդին պատասխանում է.
1. «Մենք ունենք մի, իսկ նրանք չորս շուն»։
2. «Մենք լողավազան ունենք, նրանք՝ գետեր»:
3. «Մենք գիշերը համակարգիչ (ինտերնետ) ունենք, նրանք՝ աստղեր»:
4. «Մենք ուտելիք ենք գնում, նրանք իրենց ձեռքով են աճեցնում»:
5. «Մենք պատեր ունենք մեզ պաշտպանելու համար, նրանք՝ ընկերներ»։
6. «Մենք հանրագիտարան ունենք, նրանք՝ Աստծու դասընթացներ»:
Հետո նրանք գլուխները շարժեցին:
«ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ, ՀԱՅՐԻԿ, ՈՐ ՑՈՒՅՑ ՏՎԵՑԻՐ, ԹԵ ՄԵՆՔ ԻՆՉՔԱՆ ԱՂՔԱՏ ԵՆՔ »: