-Մայրիկ, ինչու՞ Հայրիկը չի գալիս:
-Զավակս, հայրիկն էլ չի գա:
-Ինչու՞:
-Որովհետև նա գնաց պաշտպանելու Հայրենիքը, բայց արժանացավ հրեղեն գնդակի ժանտ համբյուրին և ձուլվեց այն հողին, որի համար պայքարում էր:
-Իսկ ի՞նչ է Հայրենիքը:
-Հայրենիքը քո իսկական ծնողն է, որի համար մեռնելը Փառք է, ապրելը՝ ծառայություն:
-Մայրիկ, երբ որ ես մեծանամ, ես էլ հայրիկի պես կզոհվե՞մ հանուն Հայրենիքի:
-Չէ զավակս, եթե բոլորը զոհվեն հանուն Հայրենիքի, Հայրենիքը կդադարի Հայրենիք լինելուց:
-Ամեն դեպքում ես կշողշողցնեմ հայրիկի սուրը և կօգտագործեմ այն փափշուշտները, որոնք հայրիկը չհասցրեց օգտագործել..... Որովհետև դու ինձ ասացիր, որ ես Հողի զավակ եմ, զավակը պարտավոր է պաշտպանել ծնողին, ես կանեմ դա:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/gevorg.gyulumyan.1/posts/1513396665588152?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել